Leugens

Over de Waakade, die al maanden geleden klaar had moeten zijn, zullen we het maar niet hebben. Maar die Scheidingsweg is ook iets aparts. Kijk eens op die foto, daar staat toch echt dat de werkzaamheden op de 26ste november klaar zijn. En wat is het vandaag? Inderdaad de 30ste! Maar de weg zit nog potdicht.
En het is nog erger, want weken geleden stond op dit bord dat de werkzaamheden tot de 14-de november zouden duren. Toen hebben ze eerst die cijfers doorgekrast en er later een nieuw bordje van gemaakt, met een nieuwe datum. Maar nu zijn ze dus weer te laat. Lees je nooit iets over. Maar o jee, als de trein eens en half uurtje vertraging heeft!

De column van Javier de Fresnos

Edwin
Deze column is te laat. Want het is al een week geleden dat er definitief afscheid werd genomen van Edwin. Edwin vanWijk was geen grote, bekende of machtige Nijmegenaar. Wel een prachtige Nijmegenaar.
Wie Edwin voor het eerst zag schrok wel eens een beetje.
Edwin was niet lang, wel heel erg breed. Handen als kolen­schoppen en een woeste donkere baard. Een soort ontzagwek­kend oermens, uiterlijk een Hells Angel, maar feitelijk een gro­te teddybeer met een bulderende lach en een goed hart.
Edwin deed geen vlieg kwaad. Met die reuzenhanden van hem monteerde hij verwarmingen, ving hij vissen, legde kaart­jes en dronk zijn biertjes. Nooit gezien dat Edwin iets kwaad­aardigs in de zin had. Edwin was geen sporter, hoewel hij met het kroegelftal ooit de­buteerde in Zwitserland en meteen scoorde. Edwin was wel een sportliefhebber. Hij mocht graag naar zijn favoriete zaal­voetbalteam en NEC kijken. In De Goffert maakte hij altijd grootste indruk. Want al vroor het dat het kraakte, Edwin had nooit meer aan dan een blouse, die meestal ook nog half open stond. Edwin in een jas, nog nooit gezien. De laatste jaren kwakkelde Edwin even met zijn gezondheid en was daardoor minder vaak onder de mensen en hij werd gemist. Nu helemaal, want we zullen hem nooit meer zien. Veel te vroeg overleed hij, in zijn eigen huis. Nijmegen is weer iets minder mooi.
PS. Vrijdag was het meest overbodige verkeerslicht van Neder­land -dat op de Waalkade- ineens weg. Na vijf maanden onno­dig stilstaan is er iemand gaan nadenken. Hulde!

Bojo in town

Nijmeegse studenten hebben de nieuwe beaujolais weer ouderwets zelf opgehaald in Frankrijk. Dat is herstel van een mooie traditie met een zuipfeestje voor het goede doel. Vroeger hielden onze balletjes ware wegraces om de drank als eerste in Nijmegen te krijgen bij De Bruijn Wijnkopers. Daarbij keken de toekomstige magistraten en bestuurders niet op een paar kilometer te hard. Snelheidsrecords werden verbrijzeld. Onderweg werd er ook al flink gezopen zodat het voorkwam dat de heren al kotsend op de Bijleveldsingel arriveerden. Dat werd de oude heer De Bruijn wat te gortig. Er mocht ook niet meer worden geracet, vond hij terecht, want veel te gevaarlijk. Anno 2008 zou het ook lastig worden om tegen de klok naar Nijmegen te rijden, want Frankrijk is een groot flitsland aan het worden en de rekeningen voor snelheidsovertredingen komen tegenwoordig nog aan ook. Mooi is dat, Europa.
Nu is het weer begonnen. Studenten halen de beaujolais op. Rijden 130 op de Franse autoroutes. Fijne traditie. Een boemeltje en een een keurige aflevering van twee doosjes Bojo. Overigens schrokken we ons rot toen we elders in de stad, in de Oude Hezelstraat, de prijs van het primeurtje zagen. NEGEN euro. NEGEN!!!!
Het moet wel leuk blijven.

Uit het dagboek van Anna

Sneeuw!

'Mag ik jullie even op de foto zetten?'
Ze snappen niet waarom ik dat vraag.
Ik wel.
Twee jongetjes - jaar of zes - rollen op hun rug in de sneeuw. Tussen hen in een sneeuwpop zonder hoofd.
Ik wil ook in de sneeuw spelen. Wantjes aan, muts op. Ik wil onze namen schrijven in het maagdelijke veld. Engeltjes maken door met onze armen in het wit te vliegen. Elkaar inpeperen met veel te koude sneeuw.
Maar ik ben geen zes meer. Ik ben de vrouw op de damesfiets met fietstassen. En míjn handen worden wèl koud. Omdat ze niets anders doen dan wachten op het moment.
Als ik het knopje indruk, voel ik al niks meer.
De camera - Nokia 95 - glipt door de veel te woeste beweging uit mijn handen.
Stuitert in de sneeuw en veert terug.
Vier zwarte onderdelen liggen roerloos in de witte sneeuw.
De jongetjes - en de sneeuwpop zonder hoofd - kijken geschokt.
'Hoe kan dat nou?'
'Hij viel.'
Ze staren naar de brokstukken.
'Maar sneeuw is toch zacht?'

Bekijk ook de videocolumns van Anna.

De column van Javier de Fresnos

En weer is Nijmegen de stad van de grote revolutie. Ner­gens anders in Nederland is het verzet tegen het rookver­bod van kroegbazen zo massaal als hier. In de steekproef die deze krant afgelopen week hield onder de kleine kroegjes werden maar liefst 21 van deze uitspanningen in onze stad be­zocht. Elf daarvan negeerden het rookverbod. Hulde daarvoor! Opvallend aan de cijfers was dat de bruine cafés in Nijmegen Oost heel braaf het rookverbod volgen. Het stadsdeel waar re­volutionair Nijmegen zich zou ophouden laat zich ringeloren en betuttelen door de overheid. Sinds GroenLinks aan de macht is hoort Nijmegen- Oost tot het establisment, zo blijkt maar weer.
Het was verder ook een rare week in de Vierdaagsestad bij uit­stek. Eerst was er het bericht dat de marsleider van de Avond­vierdaagse aan de kant is geschoven. En meteen daaroverheen kwam het nieuws dat het gedaan is met de Fietsvierdaagse.
Wat een tragiek. En dan mevrouw Kunst die zegt niets te kun­nen of willen doen. ‘ Wij kiezen voor een profilering als loopstad en historsiche stad.’ Hebben wij iets gemist? Nijme­gen is de stad met meer fiets­klemmen dan parkeerplaatsen.
De stad met meer asfalt voor twee- dan voor vierwielers. De stad waar fietsers op het druk­ste en meest onoverzichtelijke verkeersplein van Oost- Neder­land links- en rechtsom mogen rijden om oververmoeidheid te voorkomen. De stad die dijken afsluit voor automobilsten zodat de fietsers ruim baan krijgen. De stad waar gemeen­teambtenaren tegen klagende automobilisten roepen: ga dan ook fietsen. Nijmegen moet de Fietsvierdaagse reanimeren.
Wie durft die verantwoordelijkheid aan?

Ode aan de wereldberoemde cineast uit ijmegen

De weduwe van Joris Ivens was dinsdag in Nijmegen. Hopen maar dat ze niet langs het Joris Ivensplein is gewandeld. We zouden ons diep schamen. Het gedicht van haar man bij het kunstwerk op het plein, is nog steeds niet leesbaar. Sinds een schilderbeurt in september komt de wereldberoemde cineast uit ijmegen. De restauratie van de historische documentaires van Ivens duurde vijf jaar. Marceline Loridan-Ovens nam in Lux een eerste dvd-box in ontvangst. Want ijmegen is zo trots op Ivens.
Laten we ons diep schamen.

Goed doel

De kasteleinse ongehoorzaamheid viert hoogtij. De asbakken gaan weer op tafel. Weg met het ughe ughe rookverbod! Zo besloten vijftig Nijmeegse kasteleins maandagavond. "Wie is er tegen?" Een vrijwilliger van café de Bijstand twijfelde nog waar je vooral uit die hoek steun zou hebben verwacht. "We zijn niet tegen, maar we willen niet dat ons verdiend geld opgaat aan boetes. Dat geven we aan goede doelen", zei hij.
Kasteleins die aan goede doelen gaan geven. Want het gaat natuurlijk niet om het geld. Het wordt steeds gekker met die rooklobby die vierkant maling heeft aan niet-rokers. Al zou het Koningin Wilhelmina Fonds natuurlijk wel een heel passend en goed doel zijn.

Bart gaat voor NEC

Oké, tegen Roda was een misstap. Dat neemt niet weg dat we trots blijven op de Been Brigade. NEC is de eredivisie immers al lang ontgroeid en acteert tegenwoordig op Europees niveau - waar de vrienden uit Arnhem maar met amateurs worstelen. En iedereen in Havana lift natuurlijk mee want er is behoefte aan internationale uitstraling. Nou, iedereen... het is overdreven te zeggen dat ook onze Nijmeegse middenstand al massaal de NEC-kleuren afficheert, zoals voorgenomen. Misschien komt het nog want de stad is op dit moment in de ban van andere sport en vergeven van mannen in majo's. Nee, geen voetballers die eindelijk uit de kast komen en ook geen verdwaalde zwarte pieten van gisteren, maar hardlopers voor de Zevenheuvelenloop. Een beginnetje van wat roodgroene koorts is er wel, zo als bij deze Bakker Bart in het hartje van de stad. Kijk dat is een duidelijk spandoek: de bakker gaat er voor. Nou maar hopen dat de lieverjjes van Spurs en Udinese zich straks een beetje willen gedragen in de oudste stad van Nederland. Dan is het feestje al half gewonnen.

Wie is de Hoofdpiet?

Wat had hij daar graag zelf gestaan. Met veer op het hoofd en witte handschoenen aan. Op het Waalkade-podium, naast de burgemeester (zie het bericht 'Thom werd hele Piet' onderaan). Hij stònd er zelf. Maar dan niet in de rol van Hoofdpiet. Thom de Graaf, die vroeger droomde van een carrière op Pakjesboot 9, speelde zaterdag de burgemeester van Nijmegen. In die functie had hij de eer om zijn grote voorbeeld, Hoofdpiet, te onderscheiden met een Zilveren Waalbrugspeld. Hoofdpiet hielp Sinterklaas voor het 35ste jaar bij zijn intocht over de Waal.
Het bleef nog lang onrustig in de stad.

Sinterkerstje kom maar binnen....

De Goede Sint kwam vandaag aan in Havana. Per stoomboot en er waren duizenden kleumende kindertjes die op hem wachtten, natuurlijk. De commercie wacht echter al lang niet meer op de Goedheiligman. Het geld moet rollen en Sinterklaascadeautjes kopen we toch wel, zo leert de ervaring. En dus wordt de moderne Kerstgedachte (betalen betalen, kopen, kopen) er al weken ingeramd. De tuincentra rondom Nijmegen zijn al zeker een maand omgetoverd tot een winter-kerst-kooppaleis. Soms overigens met fraaie blikvangers, zoals deze olijfkerstboom in Malden.

Radiohead

Het gaat over weesfietsen in de stad. Fietsen die 28 dagen zonder eigenaar staan. Rare naam voor een onbeheerd rijwiel: weesfiets. Is het niet toepasselijker die term te gebruiken voor fietsen waarvan de eigenaar is gesneuveld in het steeds drukkere verkeer, vanwege een MP3-speler op? Het wordt van kwaad tot erger. 54 procent van de Nijmegenaren verplaatst zich per fiets door de stad die ook al niet overal even veilig is voor fietsers.
Maar steeds meer fietsers zijn doof voor de werkelijkheid. Ze trappen vrolijk en slingerend, soms met vier naast elkaar, rond in hun eigen gesloten wereldje waarin ze zich veilig wanen als in een tank. Vier fietsers naast elkaar met een MP3 op oogt wel heel surrealistisch, maar je ziet het dagelijks in Havana. Deze week zagen we onderweg veel bijna ongelukjes. En er was een afschuwelijk dodelijk ongeval, al weet nog niemand wat daar is fout gegaan.
Sommigen draaien hun eigen begrafenismuziek als ze door de stad fietsen. Vooral de scholieren. De jeugd heeft een fiets en een MP3, maar misschien geen toekomst. Zo, dat klonk effe lekker streng. Nu mijn MP3 zoeken, want ik fiets effe naar De Slegte, want het fietst zo lekker weg met Radiohead.

De column van Javier de Fresnos

Het maakt helemaal niets meer uit wat de oorzaak is: in Nijmegen is de verkeersellende alom aanwezig. Altijd en overal staat het vast. Een asielzoeker op de Waal­brug? Iedereen twee uur te laat op zijn werk. Nieuw asfalt op de Oranjesingel? Iedereen een uur in de file. Een bus met een lekke beveiliging? Nijmegen staat stil.
En onderwijl lanceren Jan van der Meer & co het ene zotte plan na het andere. Elektrische fietsen, nog meerWaalsprin­­ters! Niet om de files te bestrijden, maar om een alternatief te bieden ‘waarmee je de file kunt omzeilen’. Maar bij de drie ge­noemde filevoorbeelden stond deWaalsprinter ook in de file.
Dus beste Jan, hou nu eindelijk eens op met die kansloze mis­sies en stop het geld in zinnige zaken. Verander dat hele Traia­nusplein. Zorg voor doorstroming op de doorgaande wegen. Stem die verkeerslichten op elkaar af. Maak een groene golf.
Gebruik die busbaan op deWaalbrug als derde rijstrook voor het binnenkomende verkeer. En dan nog een klein puntje van orde. Een fatsoenlijke ring­weg is er niet en al jarenlang poogt Nijmegen alle oost-west verbindingen in de stad te laten verdwijnen. Zo werd recent de Postweg eenrichtingsverkeer.
Nu de Scheidingsweg eindelijk van nieuw asfalt wordt voor­zien resten nog slechts twee redelijke verbindingen: de route via het Keizer Karelplein (altijd file) of de Houtlaan. Daar hoopt het verkeer zich nu ook al weken op. Kortom, mensen kunnen de stad niet meer en niet meer uit. En van A naar B rijden binnen de stad is ook een ramp.
Moet Jan van der Meer als verantwoordelijk wethouder niet eens worden afgerekend op zijn wanbeleid?

Hosanna aan de Waal

De dagen van Havana aan de Waal zijn geteld, lijkt het. Gedonder tussen SP en PvdA – weer gesust, voor zolang het duurt – en christenen die zich warm lopen om de stad te besturen. En een PvdA die lonkt naar het CDA en andersom. Steekt Marianne van der Sloot van het CDA deze week in de gemeenteraad de loftrompet over de culturele voorzieningen in de stad, vat ze dat bijbelvast juichend samen in de kreet ‘Hosanna aan de Waal’.
Waarop vanuit de zaal ‘2010’ wordt geroepen: het jaar waarin het CDA in een nieuwe coalitie ons verlost van het kwade, amen.

Thom werd hele Piet

Jeugdherinneringen: onverwoestbaar. Vraag iemand in zijn slaap iets te neuriën en het is een hit uit zijn jonge jaren. Want wat je beleeft in de fase dat je droomt van groots en meeslepend levend als je eenmaal volwassen bent, beklijft. Dus ook dat je je ooit als gezonde Hollandse jongen in een maillot hebt gehesen.
Het is nu lastig je voor te stellen – en voor het gezag van het ambt ook beter van niet – maar Thom de Graaf was er zo een.
Muts met veer op de kop, witte handschoentjes, schoensmeer op de wangen, raar accent en een zak in de hand en dan op stap met de goedheiligman. Hij mag er nog graag over vertellen, zo trots is hij op die tijd dat hij als zwarte pietje aan boord van het stoomschip droomde ooit Hoofdpiet te zijn. Maar het liep anders. That’s life. En burgemeester, da’s ook niet gek.

Mariken moet blijven!

Er zijn van die dingen, daar moet je van afblijven. Tradities, oude gebouwen, iconen. Neem de kersttoespraak van de majesteit of het Urbi et Orbi van de paus. Ook al heb je er niets mee, zonder beide tradities smaakt die kerstboom toch minder. Als Seth Gaaikema aanbiedt de oudejaarsconference te doen omdat niemand anders wil, kan met die traditie wél worden gebroken, maar dat terzijde. Mariken van Nimwegen. Je haalt het niet in je hoofd de bekendste Nijmeegse, die ook nog eens echt iets heeft meegemaakt, uit het plaatselijke bewustzijn te schrappen. Wethouder Hannie Kunst dus wel: in het cultuurbeleid is volgens haar geen rol weggelegd voor de tijdelijk ontspoorde deerne. Nota bene de meest gefotografeerde babe van de stad. Het zal de kift wel zijn.

Lief zijn voor de buitenlandse fans

Geen ME-peloton in blauw als ontvangstcomite maar een vriendelijke opvang in een feesttent op de Grote Markt of Plein 1944. Zo wil SP-raadslid Jos van Rens het liefst de suppoters van Udinese en Tottenham Hotspur welkom heten als ze op 27 november en 18 december naar Nijmegen komen om NEC voor de UEFA-cup te ontmoeten. Lief gedacht van Jos. En naief. Vraag maar na in Sevilla, waarheen Tottenham afreisde om een potje te voetballen. Het schijnt dat de verbouwing van het McDOS-stadion wat eerder begint dan gepland. Nog een geluk dat de Britten niet komen in de derde week van februari. Dan staat er een spiegeltent op de Grote Markt. Alaaf!!!

RAF komt er aan

Als er één RAF over de dam is volgen er meer. Binnenkort dus in Nijmegen: de fanfare van de RAF. Gegarandeerd weer een uitverkocht optreden in Lux.

De column van Javier de Fresnos

Niemand wil het nieuwe Doornroosje bouwen.
De onzekere economie doet de aannemers en projectontwikkelaars pas op de plaats maken. En als zij het dan toch eens aandurven, dan doen de banken die de boel moeten (voor)financieren wel heel erg moeilijk.
Je kunt ze allemaal ook geen ongelijk geven. Op Bijsterhuizen staan tienduizenden meters bedrijfsruimten rente weg te trekken. Dat kon tot voor een paar maanden geleden, er was geld in overvloed om die leegstand te financieren. Nu niet meer en een stad als Nijmegen gaat dat merken.
Wat betreft Doornroosje wordt nu wel erg makkelijk gedaan, door ‘even’ te suggereren daar geen koopappartementen te bouwen, maar louter studentenwoningen. Misschien dat het bij dit project nog lukt, maar er staat heel wat meer op stapel waar problemen te verwachten zijn.
Om maar iets kleins te noemen, wie gaat nu zijn dure geld in het nieuwe Goffertstadion steken? Of het Waalfront? Rond de haven moeten straks enkele duizenden appartementen en dure stadswoningen komen. Zoals de zaken er nu voor staan, koopt geen hond die en dus wordt er niets gebouwd. Idem dito met het oude Pijmanterrein in het Waterkwartier. En wat te denken van de nieuwe prestigieuze zaken aan de overkant van de Waal? Wie gaat daar zijn nek uitsteken en de boel financieren?
Misschien dat de gemeente heel rap moet gaan nadenkende over de bouwplannen. Het lijkt dat er meer dan genoeg interesse is voor huurwoningen, terwijl slechts weinigen durven of kunnen kopen. Maak dan van de nood een deugd en kies voor een koerswijziging.

Paparazzia

Toe maar: een ‘razzia’. Studentenblad ANS schuwt de grote, beladen woorden niet om in een artikel de boosheid over het Nijmeegse fietsparkeerbeleid te ventileren. Dat mag, maar het is wel mooi als dat een beetje wordt onderbouwd. En dat valt niet mee. Zegt een verontwaardigde student braafjes: ‘Mijn fiets staat altijd in of naast een rek’. Naast een rek dus vaak, zodat een slechtziende er zijn nek over breekt. Wil de gemeente dus van af, maar snapt student niet.
Andere studiebol, typetje argeloos of altijd dronken. ‘Nooit geweten dat de gemeente fietsen laat verwijderen. Ik dacht dat ze allemaal waren gestolen’. Wakker worden, knul. En dan nog een verbolgen meiske dat echt geen 25 euro gaat betalen om d’r fiets terug te krijgen. ‘ Ik koop voor dat bedrag wel een andere bij een zwerver’. Drie keer raden waar die fiets vandaan komt. Vooruit: studenten mogen víer keer raden.

Er staat een paard in de stad

Rare ontmoeting op dinsdagochtend op de Gelderselaan. Hartje stad steekt er in de stromende regen ineens een paard over. Onbemand zeg maar. Gewoon in zijn eentje op weg naar de grasvelden van het oude Limos-terrein. Het beestje is onverstoorbaar, trekt zich niets aan van het verkeer.
Hoe is het afgelopen? Nog geen idee. De politie kwam maar niet opdagen. Er was ook iets erg triests te doen bij het Kolpinghuis. Dan is een grazend stadspaard even niet zo belangrijk. Later meer.

Knal!

Moet allemaal niet gekker worden. Gaat dat NEC een beetje lekker en kunnen we nu al een NEC-vuurwerkpakket bestellen.
11 spelers laten zien wat zij in huis hebben in dit zeer gevarieerde sierassortiment voor de echte vuurwerk- en NEC-liefhebber. Extra bijzonder is dat de fonteinenen en kometen in de NEC clubkleuren de meest uiteenlopende effecten laten zien!
Ergens in de Heidebloemstraat is het spul te koop, straks aan het einde van het jaar.

2 uur van A naar N

Twee uur duurde het gisteren om van A naar Nijmegen te komen. File. Lag aan de mist en iets bij Ewijk. Er is altijd wel iets bij Ewijk. Twee uur duren lang. Dan ben je zelfs blij als je de file voor de Waalbrug hebt gehaald, zeker als je benzine bijna op is. Een heerlijke namiddag was het dus. Veel gefotografeerd onderweg.
Weer eens wat anders dan steeds maar te worden geflitst.

De column van Javier de Fresnos

Rare gedachtenkronkel. Autobedrijf Bulters neemt Kroymans over en je komt uit bij koppelbazen. Koppelbazen? Jazeker.
Tot voor kort heette Kroymans nog Van Zijll. En Van Zijll werd dé Opeldealer van Nijmegen door Van den Bosch&Janssen over te nemen. Van den Bosch & Janssen werd groot aan de St. Annastraat, daar waar nu nog de Texaco-pomp gevestigd is. Van den Bosch was naast Opeldealer ook de stadsleverancier van grote Amerikanen.
Het bedrijf deed gouden zaken in de periode dat Nijmegen werd geregeerd door de koppelbazen en hun handige hulpjes, de 'Vertreters'. Die verdienden poen als water door eind jaren zeventig, begin jaren tachtig duizenden zwartwerkers (veel Engelsen) in Duitsland te stallen. Een Vertreter had al snel zo’n honderd zwartwerkers aan de gang en hield per arbeidskracht al gauw tien mark per uur over. Zwart in het handje. Dan praat je toch al snel over 8000 ouderwetse en keiharde D-marken per maand die niet op een bank gezet konden worden. Met enkele honderden Vertreters in Nijmegen rolde het zwarte geld dus rijkelijk. In de horeca, de illegale casino’s maar ook bij Van den Bosch & Janssen. De jongens wilden een knappe exclusieve auto en aan de Annastraat waren die te koop. Beroemd is het verhaal van de koppelaar die na een week al terugkwam met zijn nieuwe Amerikaan.
'De asbak is vol, heb je een nieuwe?'
Een nieuwe asbak?
'Nee, gek, een nieuwe auto natuurlijk'.
Kijk, dat waren nog eens tijden.

Dictee

Al tien jaar blijkbaar een must voor bepaalde kringen in de stad: het Nijmeegs dictee. Al jaren het gevoel dat het Nijmeegs dat daar gepropageerd wordt niet bepaald de taal is die ik dagelijks om mee heen hoor. Het daar gehanteerde Nijmeegs is een beetje boers, een beetje jaren vijftig. Wat je in ieder geval moet zeggen, het is een ernstig gekuist Nijmeegs. Luister maar eens op straat, Nijmegenaren zijn net Hagenezen; de krachttermen vliegen je om de oren!
Maar goed, het Dictee 2008 bevatte enkele storende fouten.
Stieken, betekent niet gewoon geven, maar vals spelen bij het delen van de kaarten tijdens een potje toepen bijvoorbeeld.
Knoaje is geen Nijmeegs. Het is gewoon kaaien, oftewel er tijdens je werk een zooitje van maken.
Treuzelen bij het eten zou tette moet zijn, maar dient gewoon tetteren te heten.
Het woord strijerig heeft totaal niet de betekenis van weerzinwekkend. 'Moet je weer strijen', betekent gewoon 'moet je weer discusieren?' en dan in de betekenis, 'ben je weer tegen de keer in?'
Maar goed, er was ook weer een mooi Nijmeegs woord aan de vergetelheid ontrukt: Lusepoten, oftewel lucifers.

Very Old Skool, indeed!

Het reisje van NEC-fans -met de trein- naar Rotterdam was vooral aangekondigd als een zogenaamd Old Skool-tripje. De term Old Skool behoeft enige uitleg. Voetbalfans hanteren dat begrip om te verwijzen naar 'vroeger, toen alles beter was'. In hun ogen de tijd voordat alle duels met verplichte combireizen bezocht dienden te worden, er nog geen gezinstribunes en mascottes waren en de stadions nog naar pis roken.
Typische Old Skoolzaken: Haagse fans met de eeuwige matjes in de nek, NEC-fans met zeer lange haren, Australian-kleding, reizen per trein, liedjes als 'hi-ha hondelul' (inderdaad nog zonder n) en plunderpartijen in binnensteden.
Welnu, vechten op het station hoort daar zeker ook bij. Dat waren de organisatoren van de nostalgische treinreis naar Sparta-uit effe vergeten. Slordig en pijnlijk. De rest van het seizoen dus allemaal maar weer de combi-bus in.

Historische maand

Voor NEC-fans is het zondag een bijzondere dag. Exact 25 jaar geleden stond ons cluppie in Nou Camp, voor de tweede wedstrijd tegen Barcelona. Kijk eens naar die poster, daar krijg je toch kippenvel van?
En dan beslist de gemeenteraad deze maand over de eerste stappen richting het 'vernieuwde nieuwe' Goffertstadion. Bijna een halve eeuw had Nijmegen het derde stadion van Nederland, na de Kuip en het Olympisch stadion. Tegenwoordig moet de Goffert het doen met 12.500 toeschouwers maximaal. De rij clubs met grotere onderkomens is lang: Ajax, AZ, Feyenoord, PSV, NAC, Utrecht, Heerenveen, Groningen, Vitesse, Twente, Roda JC... Kortom, NEC doet niet meer mee. Reden waarom de slimme Hansje van Delft nu alle politici oproept mee te gaan naar Moskou. Kan hij ze effe lekker in de watten leggen, zodat ze straks zorgen dat Nijmegen weer een echt stadion krijgt.