De column van Javier de Fresnos

Het is natuurlijk niet makkelijk voor een gemeente: com­municeren met de inwoners van je stad. Wekelijks ploft De Brug in de bus met daarin de wettelijk ver­plichte mededelingen van onze lokale overheid. Wat er ook ge­probeerd wordt; het blijft een brij letters waar niet doorheen te komen valt. Gelukkig telt een universiteitsstad als Nijmegen nog een fiks aantal lieden van enig niveau die er hun hobby van maken om luis in de pels te spelen. De gemeente probeert natuurlijk op veel meer manieren in contact te komen met de inwoners. Zo verscheen deze maand de Nieuwsbrief WMO van december. De nieuwsbrief gaat naar alle mensen die aanspraak maken op gelden en voorzie­ningen uit de Persoongebonden Budgetten en dergelijke. Schoonmoeder is zo iemand. Zeker weten dat zij helemaal niets snapt van die nieuwsbrief. En zo zijn er dus duizenden. De nieuwsbrief van een dubbelzijdig bedrukt A-viertje bevat maar liefst twaalf nieuwsfeitjes, die zo kort, bondig en warrig worden behandeld dat ook bo­vengetekende in het geheel niet weet wat hij er mee aan moet. Te vrezen valt dus dat vrijwel niemand iets aan die nieuws­brief heeft. En dat is eigenlijk schandalig. Zo wordt in de brief gerept over ‘ berekening CAK- bijdrage’. Daarin staat een rekenvoorbeeld, dat er slechts toe leidt dat me­nig oudere nu denkt dat er een eigen bijdrage van 300 euro per maand betaald moet worden. Het dieptepunt is het volgen­de weetje uit de nieuwsbrief dat in een absoluut priegelletter­tje is opgeschreven (voor de kenners: Arial 6 punten): ‘ De oproep in de vorige nieuwsbrief aan blinden en slechtzienden leverde 12 reacties op’.
Niemand snapt iets van de nieuwsbrief WMO

Oud tuig

Opmerkelijk was wel dat onze waarzegger meer agressie op straat voorspelde. Niet door jongeren maar door ouderen. In maart van dit jaar leek het nog bewaarheid te worden ook. Op een gewone doordeweekse dag kregen op verschillende plaatsen in de stad zestigers het met elkaar aan de stok. In de wijk Heseveld sloeg een 66- jarige Nijmegenaar zijn even oude buurman in het gezicht. De verdachte zou ook met een steen naar hem gegooid hebben. Al langer zou er een conflict zijn tussen de buren over een verbouwing. Een 67-jarige man uit Oosterhout werd even later aangehouden in Oosterhout op verdenking van vernieling. Toen zijn 64-jarige buurman na herhaaldelijke verzoeken zijn coniferenhaag niet wilde snoeien nam de 67-jarige de schaar in eigen hand.
De trend van baldadige hangouderen heeft zich gelukkig niet doorgesteld anders hadden we de Mosquito opnieuw moeten inregelen, met bastonen.

Voorspellingen

Vorig jaar lieten we ons de neef van een kennis aanpraten als zogenaamd betrouwbare waarzegger. Bleek een onwaarzegger want he-le-maal niets van zijn grote voorspellingen kwam uit. Nou, eentje dan: dat er in juli veel mensen op de been zouden komen in en rond Nijmegen. Dat had ie dan goed aangevoeld. Maar dat Mario Been eruit zou vliegen bij NEC, dat Paul Depla naar Den Haag zou uitvliegen en dat Jan van der Meer hoog zou eindigen in de Top 50 van Machtige Nijmegenaren; dat was allemaal fout. Van der Meer háálde niet eens de Top 50, wat niet alleen de schuld van de waarzegger kan zijn. Paul Depla bleef in Nijmegen en de verwachting is nu dat dat nog wel even kan duren. Insiders hebben een nieuw elan gezien bij de Machtigste Nijmegenaar. Als er op dit moment burgemeestersverkiezingen zou zijn in de Waalstad dan wisten we wel naar wie de ambtsketen ging: Mario Been.
Een nieuwe waarzegger heeft zich overigens bij ons gemeld, met de aanbeveling ‘gespecialiseerd in oneven jaren’. Die zullen we dan maar op zijn blauwe ogen moeten geloven. Wat zien die in zijn glazen bol? Bea van Zijll de Jong-Lodenstein wordt ontmaskerd als heimelijk lid van D’66; Maria Martens gaat Nijmegen op de kaart zetten in Brussel; Yolanda van Veluw verklaart Malden tot een Nijmeegse wijk; Hannie Kunst wordt lijsttrekker van de PvdA en Guusje ter Horst gaat trouwen. Gaat het in 2009 alleen maar over vrouwen dan? Ja, wen d’r maar an.

Under cover

‘Dag mevrouw, weet u waar hier ergens overlast is, van een coffeeshop?’
‘Neuh, burgemeester!’
‘ Meneer, veel overlast hier, hè?’
‘Overlast? Overlast? Dacht het niet.’
‘Pffff. Hey kids, vet heftige overlast van die coffeeshop, toch?’
‘Neen, excellentie, wij hebben niets van zulks ondervonden.’
‘Goeiemorgen, veel overlast hier?’
‘Nou, journalist, nu je het vraagt: d’r hangt hier steeds een kerel met een ambtsketen hinderlijk rond die mensen lastig valt.’

Vriendendienst

Twaalf mille krijgt de lokale omroep Nijmegen 1. Kunnen ze nieuwe apparatuur mee kopen voor hun radio- en tv- uitzendingen. Met dank aan de CDA-fractie die deze week de voorzet gaf. Dat voormalig CDA-raadslid Jaap Lamers er beunt als vragensteller en christencompaan Stef de Groot er de voorzitter is, staat daar los van. Onze vlag van de Bananenrepubliek hijsen we er wel voor in top.
Wat er wel mee te maken heeft, is dat bijna alle raadsleden zijn geïnterviewd op de lokale tv-zender, aldus het CDA. Reclame heet dat, en daar betaal je voor. Voor twaalf mille alle 39 een half uur op schoot bij de STER-reporter. Een koopje!

De column van Javier de Fresnos

Nijmegen was donderdag een echte voetbalstad. Overal supporters en complete gekte na afloop. Honderden, zo niet duizenden aanhangers reden toeterend door de stad, vele kroegen liepen vol.
Niet veel mensen zullen gelukiger zijn geweest dan de nu al legendarische NEC-fan Henny Linders, eigenaar van buurtsuper Jan Linders op de Weurtseweg. Je kan niet langs zijn zaak rijden zonder te lachen. Daar heb je zicht op zijn geweldige blikvanger ‘ Maar wij hebben riefkuukskes’. En een altijd wisselde aankleding van de zaak met mega-spandoeken, NEC-vlaggen en ander fraais. Binnen in de supermarkt is het allemaal nog veel mooier. Linders verkoopt meer NEC-artikelen dan de officiële fanshop. Een fiks deel van de supermarkt wordt er door in beslag genomen.
Henny is een kleurrijk mens, vol mooie verhalen. Mooi was zijn notering in de Quote top-500. De redactie van dat blad googelde wat info over Jan Linders van de grote supermarktketen. Daarbij werd info over onze Linders per ongeluk opgepikt en in het blad gezet. Zo werd de grote Jan Linders ineens een Nijmegenaar en NEC-fan.
Natuurlijk gingen Henny en zijn zoon de voorbije maanden mee met NEC naar alle uitwedstrijden. In Moskou was het nog angstig, toen zoonlief werd overvallen. Gelukkig kwam het allemaal goed. Immers, bij talloze supportersacties spelen die van Linders een belangrijke rol. Roemrucht zijn de in eigen beheer bedachte en bedrukte T- shirts met teksten als ‘Ik rem niet voor Arnhemmers’. Ergens in de winkel ligt nog een mooie tekst te wachten om ooit gebruikt te worden bij een wedstrijd tegen Vitesse: ‘ Hullie sien sielig’. Nu al de tekst van de eeuw.

Bwob (hik)

Simpele vraag: wat is het verschil tussen rijden en besturen? Simpel antwoord: onder invloed rijden mag niet – want drank vermindert je reactie- en beoordelingsvermogen – met een borrel op besturen wel. Vandaar dat menig gemeenteraadslid deze week niet alleen een feestelijk vorkje prikte om het einde van het jaar te vieren maar daarbij ook regelmatig pendelde tussen bord en tap. ‘Santjes, jongens, daar gaat-ie.’ En daarna schoof het deels licht benevelde gezelschap – de Bewust Onbeschonken Bestuurders niet te na gesproken – andermaal aan tafel. Om te vergaderen. Over stadsbrug, parkeertarieven, armoede, de problemen bij de Keizer Karelpodia en het minimabeleid. Gezellig toch, en er vallen nooit doden bij, dus wat dan nog, als je in de discussie uit de bocht vliegt of vergeet op de rem te gaan staan?

Jaarwisselingsbrievenbusinwerpopeningverkleiningsmonteur

Het zal niet dik betalen maar met de functieomschrijving krijg je ze op een verjaardag wel stil. En dat is ook wat waard. Jaarwisselingsbrievenbusinwerpopeningverkleiningsmonteur. Maar wat gaat er in zo’n man om? Waarom de ene gleuf van die brievenbus wel en de andere niet vuurwerkwerend gemaakt? Links een zo smal streepje dat de postzegel zijn adem moet inhouden, rechts de gewone, gulzige mond die ook wel een lawinepijl lust. Wie zijn beste wensen echt meent, en bang is voor een postale knalfuif: even links voorsorteren.

De column van Javier de Fresnos

Thomas Carolus de Graaf is nu twee jaar burgemeester van Nijmegen. Tijd om eens een kleine balans op te maken. In de eerste plaats: recent zagen wij een naamgenoot van Thom, meneer Fred de Graaf, die blijkbaar burgemeester van Apeldoorn is. Hadden we nog nooit van gehoord en dat had maar beter zo kunnen blijven. Wat een rare snoeshaan. Vol vreugde hing hij een net vol penissen en borsten in een Apeldoornse boom en hij giechelde daar heel vreemd bij.
Nee, dan toch liever onze eigen De Graaf. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat wij erg tevreden zijn. De eerste Nijmeegse daad die is blijven heugen, waren de camera’s in de tunnel. Volgens Thom de Graaf volstrekt overbodig. Dat hield hij lang vol, maar inmiddels hangen er bijna twee handenvol splinternieuwe en werkende exemplaren. Daarna kwam de fietsenhok-affaire. Wat daar al dan niet gebeurde werd de burgers van deze stad nooit duidelijk. Openheid, aan Thom was het niet besteed. Recent deelde hij wat al te fluks gebiedsverboden uit aan een grote groep jongeren in Meijhorst. Foutje, kan gebeuren, hoe vervelend ook voor de betreffende jongens die aantoonbaar onterecht op die lijst stonden. Hun eigen burgemeester weigert echter botweg die fout toe te geven. En dat is een heel vervelend karaktertrekje voor een bestuurder. Hoeveel moeite en schande kost het nu om gewoon heel eerlijk tegen die jongens te zeggen: ‘ Sorry, jullie hadden niet op de lijst moeten staan’. Aardig briefje erbij, cadeaubonnetje, klaar is Thom. Dat heet het goede voorbeeld geven.
Ruiterlijk je eigen foutjes toegeven.
Als je dat niet kunt: hoe moeten de betreffende jongeren dan ooit de Nederlandse samenleving leren respecteren?

Led it snow

Geen kwaad woord over ambtenaren, tenzij ze humor gaan bedrijven. Daardoor is deze stad bijvoorbeeld opgezadeld met een gebreid groen hert. En dan nu de kerstbomen. Moeten van de gemeente zuinige diodes ( led’s) in in plaats van lampen. ‘ Wat LED je!’, is de woordspelige aansporing. Te gierig om een bureautje in te schakelen is de Dienst Lachen aan het werk gezet. Haastklus blijkbaar. Met enige verbeeldingskracht kan het zoveel sprankelender. Denk aan een kerstboom, in de sneeuw, waarin de ganse nacht diodes fonkelen, en daar is ie. ‘Leds spend the night together’.

Gesignaleerd

Sackerju! Thom de Graaf heeft een nachtje in de cel doorgebracht. Met zijn ambtsketen in de boeien. Zo’n keurige man?! Toch, dat kan gebeuren.
Net als sommige jonge mannen in Meijhorst was hij niet betrokken bij strafbare feiten, ook niet bij overlastgevend gedrag – het idee alleen al! – maar werd hij wel ‘gesignaleerd in de aanwezigheid van personen’ die het met de wet niet zo nauw nemen. Is ook niet handig om bij een rij voor de kassa aan te sluiten achter iemand die een diepvrieskip onder zijn jas heeft verstopt. Of was het een metworst? Een geurtje? Thom: ‘Geen flauw idee. Ken die vent niet. Maar regels zijn regels. Ook voor niet-Marokkanen. Dus ik ben blij met dit signaal, als burgemeester dan.

Brrrrrr

Het gaat steeds beter met deze stad. Wat zo’n beetje de loser
van de Nederlandse gemeenten was – door sportverslaggevers nog wel eens als de schlemiel aangeduid – schudt zijn imago van de eeuwige tweede, derde, vierde of laatste af. Beste Bed& Breakfast, beste kroeg, grootste evenement en meest gevarieerde winkelstad. Vanavond Udinese afgedroogd. Nijmegen zette wereldmacht Rusland al in de schaduw.
Met onverholen trots meldde wethouder Paul Depla het bij de opening van het Mariken Winterfestival. Letterlijk koud terug uit Moskou constateerde hij dat de ijsbaan op het Rode Plein in Moskou een lachertje is vergeleken bij het kunstijs op het Valkhof. Maar is dat ook zo? Mwah, oordeel zelf maar naar de foto van onze ijsbaan correspondent Oleg Vriezovdoi. Hoe dan ook, het is knap, qua ijsbaan een volk verslaan dat wodka drinkt als antivries. „Een echte winterstad”, vindt Depla Nijmegen.
Onvermijdelijk dat dat een campagne gaat opleveren. ‘De stad die niemand koud laat: Nijmegen, het Siberië van Nederland'.

Malle borden

Tsja, wat is het nou? Een woonerf of geen woonerf. Wel vaker hebben we de indruk dat er in Nijmegen een reusachtig straatbordendepot is. Een hal zo groot dat de mensen die er werken door de borden het bos niet meer zien. Een sort bordblindheid zeg maar. En dat leidt tot rare zaken, zoals hier in de Wolfskuil.

De column van Javier de Fresnos

Containers
Economisch gezien zal het best goed nieuws zijn: de uit­breiding van de containerterminal aan deWaal, bij de monding van het Maas-Waalkanaal. Of de bewoners van Nijmegen-West blij zullen zijn met de investeringen in een grotere loskade is maar de vraag.
Al jaren vreest West de komst van de nieuwe Stadsbrug. Nie­mand die precies weet wat die brug met het verkeer op de Energieweg, Waterstraat, Industrieweg en Marialaan gaat doen, maar dat het erg druk gaat worden is zeker. Volgens het Nijmegen- Oost college dat hier regeert valt de toename van de vervuiling straks best mee. Maar feit is dat de meest voorzichti­ge ramingen uitgaan van 50.000 voertuigen per etmaal over de Stadsbrug. Voertuigen die allemaal dus via genoemde wegen aan- en afgevoerd worden.
Alle mooie onderzoeken en experimenten met fijnstofbestrij­ding ten spijt zal de luchtkwaliteit in het toch al ongezonde West weer een vreselijke knauw krijgen.
En dan nu de uitbreidingsplan­nen van Binnenlandse Container Terminals Nederland aan de Waal. Volgens de berichten wor­den daar in 2009 88.000 contai­ners verwerkt. In 2020 moeten het er 230.000 zijn. Voor wie moeite heeft met rekenen even een sommetje. Als de contai­ners na het lossen allemaal via vrachtwagens worden afge­voerd, zijn er voor 88.000 containers minimaal 44.000 vracht­wagens per jaar nodig. uitgaande van twee containers per vrachtwagen. Bij 230.000 containers heb je het over minstens 115.00 vrachtwagenritten per jaar. Dat zijn dus 315 vrachtwa­gens per dag. Of 442 vrachtwagens per werkdag. Benieuwd hoe dit nu weer aan de bewoners vanWest wordt uitgelegd.

Uit het dagboek van Anna

In bad met Mr. Woo

De witte kangoeroe zit in bad. Liefdevol spoelt Nicky hem met warm water af. ‘Eens per week badder ik hem’, vertelt ze tegen de camera. ‘De modder klit aan zijn vacht en in de winter vriest dat vast. Hij zou longontsteking kunnen krijgen.’
Met een gestreepte handdoek woelt ze de kangoeroe lekker droog achter zijn oren. Mr. Woo – zo heet het beest – blijft keurig op zijn achterpoten op het badkamerkleedje staan.
Ik betrap mezelf erop dat ik met open mond zit te kijken. Animal Planet, de nieuwste ontdekking in onze UPC verrassingsdoos. De Amerikaanse Nicky lijkt bij haar volle verstand. Ze is een aantrekkelijke vrouw. Haar huis fungeert als asiel voor maffe beesten.
De kangoeroe lijkt als twee druppels water op die in Druten. Daar kwam de albino vorig jaar als een verrassing. Baby Janske stak eerste een witte poot uit de buidel, toen haar kop en op een dag huppelde ze als een spookje naast haar moeder.
‘Ik heb Mr. Woo acht maanden lang op mijn buik gedragen’, vertelt Nicky. ‘Omdat ze wit was, werd ze door haar moeder verstoten.’
Die blik! Ze houdt echt van Mr. Woo. Tranen in mijn ogen.
In Druten was de albino gewoon welkom in de buidel. Hoefde daarna nooit in bad. Toch denk ik dat Mr. Woo beter af is.
Nicky draagt hem in haar armen de trap af. In de woonkamer loopt een jonge hond. Mr. Woo moet aan hem wennen. Op hoge poten springt hij nieuwsgierig om zijn nieuwe vriendje heen. Nicky geniet. Ik begin haar te begrijpen.
De mooie vrouw laat de twee alleen. Ze wandelt naar de schuur. Het is tijd om de kerkuil uit te laten. Anders wordt die depressief.
Onbedoeld knik ik. Het is goed Nicky. Ik loop een stukje met je mee.

Bekijk ook de videocolumns van Anna

Het dak op

Noem een mooie traditie, een lokaal gebruik of iets anders leuks en een bureaucraat draait het wel de nek om. Vogeltjes vangen met een lijmstok, snoeihout en een enkele autoband verbranden in de je tuin, het mag allemaal niet meer. Zelfs zonder licht of met losse handen fietsen schijnt verboden: regel 18B, lid 2, sectie 4.
Maar nu gaan ze te ver. Net op het moment dat sinterklaas aan de bak moet heeft de gemeente een verordening ingesteld voor het werken op daken. De goede man wordt geacht voortaan een klimharnas te dragen en aangelijnd over de daken te te lopen, want op aandringen van de Partij voor de Dieren moet Amerigo beneden blijven en een sjaal dragen. Kijk niet raar op als u Pieten ziet sjouwen met steigermateriaal.
Portaal is de overtreffende trap van bureaucratie. Sint, altijd kleine zelfstandige geweest, mag alleen nog in opdracht van de corporatie naar boven, zegt een bordje aan de muren. Niet alleen moet hij een werkbriefje halen, zijn Pieten moeten ruim te voren de deuren langs om hun werkzaamheden aan te kondigen. En dan, als aan alle voorwaarden is voldaan, kan Sint wat Portaal en gemeente betreft het dak op.

Altijd winnen met Thom erbij

Noem twee verschillen tussen Zagreb-NEC en Spartak-NEC. Inderdaad, de uitslag. En...deze week was Thom de Graaf erbij, in Zagreb niet. Diens ambtsketen blikkerde in Moskou in de felle stadionlampen en daardoor geïnspireerd gingen Jhon en Lasse los. Daar durven we Vitesse onder te verwedden. Olé, Olé, Olé, die Thom, die is okee. Bij deze een basisplaats voor De Graaf.
Noem nu eens twee verschillen tussen Thom de Graaf en Willem-Alexander, u weet wel die man naast Thom de Graaf. Welnu, de verschillen: de tweede is slechts prins. En...WA kan uitgelaten hossen terwijl De Graaf na het laatste fluitsignaal woensdag al rap was verdwenen. Maar de prins herinneren we ons hupsend op een mooie zomerse dag omringd door blonde hockeybabes in nauwsluitende korte huppelrokjes. Thom debuteerde daarentegen in de stervenskou met het vooruitzicht op een kleedkamerpolonaise met bezwete medeburgers die in de verste verte niet lijken op Maud.

Uit het dagboek van Anna

Naakte Sinterklaas

Kleed Sinterklaas uit, en hij had net zo goed de paashaas kunnen zijn.
De mijter als oren.
Slimme jongens, die chocolademakers.
Ik stel me voor wie het lijf ontworpen heeft.
Een man met een grote snor in een fabriek. Hij heeft zijn eigen kamer.
Soms rent hij de ijzeren trappen af de werkhal in.
'Ik heb het!'
Het model in zijn handen. Hij houdt het omhoog.
De jongens kijken verstoord op van de lopende band.
Het lichaam van Sinterklaas heeft geen benen, maar een onderstel. Glooiend loopt de lijn door naar boven. Er wordt een hoofd gesuggereerd met een puntje erop.
De man met de snor vouwt een glimmend papiertje om het chocoladelijf in zijn hand. Opeens zien de jongens het. 'Verrek, het is Sinterklaas.'
De snor krult omhoog, het rode papiertje gaat er weer af. Een ander jasje glijdt om de chocolade. Op de rug een tekening van een mandje met paaseieren.
Een mirakel! Waar is Sinterklaas?
De wisseltruc herhaalt zich. Sint wordt de kerstman, een kabouter.
In de fabriekshal wordt geapplaudiseerd. De snor rent zijn trap weer op. Twee treden tegelijk. Hij belt zijn baas. 'Ik heb het!' De directeur wrijft in zijn handen. Ha! Nog maar één mal nodig voor alle chocoladefiguren het hele jaar door. Scheelt weer vijftig arbeidsplaatsen.
Twee maanden later staan de jongens huilend buiten. Werkloos.
Ik staar naar de naakte Sint in mijn handen. Zijn anonieme lijf ruikt heerlijk, maar ik heb geen zin meer in een hap. Hier doe ik dus niet aan mee.
Zorgvuldig kleed ik de chocopop weer aan. Het is te laat om naar de patisserie te fietsen voor een echte Sinterklaas die mensen aan het werk houdt.
Morgen dan.

Bekijk ook de videocolumns van Anna.

Wat een raar bord!
Jazeker, Nijmegen-Oost blijkt zich afgescheiden te hebben.
Blijft toch een apart wijkje. Eigen subcultuur, eigen winkelstraat, eigen cultuur, eigen voetbalclubs, eigen universiteit.
Toch is het vreemd dat ze van de ANWB zomaar een eigen bord krijgen. Als je de borden volgt, kom je dan ook bij een blauw bord waarop staat dat je nu de gemeentegrens van Nijmegen gepasseerd bent en Nijmegen-Oost inrijdt. En dan zo'n bord met '50' er op?
Geen idee, Nijmegen-Oost is absoluut onbereikbaar door de wegafsluitingen.

Leugens

Over de Waakade, die al maanden geleden klaar had moeten zijn, zullen we het maar niet hebben. Maar die Scheidingsweg is ook iets aparts. Kijk eens op die foto, daar staat toch echt dat de werkzaamheden op de 26ste november klaar zijn. En wat is het vandaag? Inderdaad de 30ste! Maar de weg zit nog potdicht.
En het is nog erger, want weken geleden stond op dit bord dat de werkzaamheden tot de 14-de november zouden duren. Toen hebben ze eerst die cijfers doorgekrast en er later een nieuw bordje van gemaakt, met een nieuwe datum. Maar nu zijn ze dus weer te laat. Lees je nooit iets over. Maar o jee, als de trein eens en half uurtje vertraging heeft!

De column van Javier de Fresnos

Edwin
Deze column is te laat. Want het is al een week geleden dat er definitief afscheid werd genomen van Edwin. Edwin vanWijk was geen grote, bekende of machtige Nijmegenaar. Wel een prachtige Nijmegenaar.
Wie Edwin voor het eerst zag schrok wel eens een beetje.
Edwin was niet lang, wel heel erg breed. Handen als kolen­schoppen en een woeste donkere baard. Een soort ontzagwek­kend oermens, uiterlijk een Hells Angel, maar feitelijk een gro­te teddybeer met een bulderende lach en een goed hart.
Edwin deed geen vlieg kwaad. Met die reuzenhanden van hem monteerde hij verwarmingen, ving hij vissen, legde kaart­jes en dronk zijn biertjes. Nooit gezien dat Edwin iets kwaad­aardigs in de zin had. Edwin was geen sporter, hoewel hij met het kroegelftal ooit de­buteerde in Zwitserland en meteen scoorde. Edwin was wel een sportliefhebber. Hij mocht graag naar zijn favoriete zaal­voetbalteam en NEC kijken. In De Goffert maakte hij altijd grootste indruk. Want al vroor het dat het kraakte, Edwin had nooit meer aan dan een blouse, die meestal ook nog half open stond. Edwin in een jas, nog nooit gezien. De laatste jaren kwakkelde Edwin even met zijn gezondheid en was daardoor minder vaak onder de mensen en hij werd gemist. Nu helemaal, want we zullen hem nooit meer zien. Veel te vroeg overleed hij, in zijn eigen huis. Nijmegen is weer iets minder mooi.
PS. Vrijdag was het meest overbodige verkeerslicht van Neder­land -dat op de Waalkade- ineens weg. Na vijf maanden onno­dig stilstaan is er iemand gaan nadenken. Hulde!

Bojo in town

Nijmeegse studenten hebben de nieuwe beaujolais weer ouderwets zelf opgehaald in Frankrijk. Dat is herstel van een mooie traditie met een zuipfeestje voor het goede doel. Vroeger hielden onze balletjes ware wegraces om de drank als eerste in Nijmegen te krijgen bij De Bruijn Wijnkopers. Daarbij keken de toekomstige magistraten en bestuurders niet op een paar kilometer te hard. Snelheidsrecords werden verbrijzeld. Onderweg werd er ook al flink gezopen zodat het voorkwam dat de heren al kotsend op de Bijleveldsingel arriveerden. Dat werd de oude heer De Bruijn wat te gortig. Er mocht ook niet meer worden geracet, vond hij terecht, want veel te gevaarlijk. Anno 2008 zou het ook lastig worden om tegen de klok naar Nijmegen te rijden, want Frankrijk is een groot flitsland aan het worden en de rekeningen voor snelheidsovertredingen komen tegenwoordig nog aan ook. Mooi is dat, Europa.
Nu is het weer begonnen. Studenten halen de beaujolais op. Rijden 130 op de Franse autoroutes. Fijne traditie. Een boemeltje en een een keurige aflevering van twee doosjes Bojo. Overigens schrokken we ons rot toen we elders in de stad, in de Oude Hezelstraat, de prijs van het primeurtje zagen. NEGEN euro. NEGEN!!!!
Het moet wel leuk blijven.

Uit het dagboek van Anna

Sneeuw!

'Mag ik jullie even op de foto zetten?'
Ze snappen niet waarom ik dat vraag.
Ik wel.
Twee jongetjes - jaar of zes - rollen op hun rug in de sneeuw. Tussen hen in een sneeuwpop zonder hoofd.
Ik wil ook in de sneeuw spelen. Wantjes aan, muts op. Ik wil onze namen schrijven in het maagdelijke veld. Engeltjes maken door met onze armen in het wit te vliegen. Elkaar inpeperen met veel te koude sneeuw.
Maar ik ben geen zes meer. Ik ben de vrouw op de damesfiets met fietstassen. En míjn handen worden wèl koud. Omdat ze niets anders doen dan wachten op het moment.
Als ik het knopje indruk, voel ik al niks meer.
De camera - Nokia 95 - glipt door de veel te woeste beweging uit mijn handen.
Stuitert in de sneeuw en veert terug.
Vier zwarte onderdelen liggen roerloos in de witte sneeuw.
De jongetjes - en de sneeuwpop zonder hoofd - kijken geschokt.
'Hoe kan dat nou?'
'Hij viel.'
Ze staren naar de brokstukken.
'Maar sneeuw is toch zacht?'

Bekijk ook de videocolumns van Anna.

De column van Javier de Fresnos

En weer is Nijmegen de stad van de grote revolutie. Ner­gens anders in Nederland is het verzet tegen het rookver­bod van kroegbazen zo massaal als hier. In de steekproef die deze krant afgelopen week hield onder de kleine kroegjes werden maar liefst 21 van deze uitspanningen in onze stad be­zocht. Elf daarvan negeerden het rookverbod. Hulde daarvoor! Opvallend aan de cijfers was dat de bruine cafés in Nijmegen Oost heel braaf het rookverbod volgen. Het stadsdeel waar re­volutionair Nijmegen zich zou ophouden laat zich ringeloren en betuttelen door de overheid. Sinds GroenLinks aan de macht is hoort Nijmegen- Oost tot het establisment, zo blijkt maar weer.
Het was verder ook een rare week in de Vierdaagsestad bij uit­stek. Eerst was er het bericht dat de marsleider van de Avond­vierdaagse aan de kant is geschoven. En meteen daaroverheen kwam het nieuws dat het gedaan is met de Fietsvierdaagse.
Wat een tragiek. En dan mevrouw Kunst die zegt niets te kun­nen of willen doen. ‘ Wij kiezen voor een profilering als loopstad en historsiche stad.’ Hebben wij iets gemist? Nijme­gen is de stad met meer fiets­klemmen dan parkeerplaatsen.
De stad met meer asfalt voor twee- dan voor vierwielers. De stad waar fietsers op het druk­ste en meest onoverzichtelijke verkeersplein van Oost- Neder­land links- en rechtsom mogen rijden om oververmoeidheid te voorkomen. De stad die dijken afsluit voor automobilsten zodat de fietsers ruim baan krijgen. De stad waar gemeen­teambtenaren tegen klagende automobilisten roepen: ga dan ook fietsen. Nijmegen moet de Fietsvierdaagse reanimeren.
Wie durft die verantwoordelijkheid aan?

Ode aan de wereldberoemde cineast uit ijmegen

De weduwe van Joris Ivens was dinsdag in Nijmegen. Hopen maar dat ze niet langs het Joris Ivensplein is gewandeld. We zouden ons diep schamen. Het gedicht van haar man bij het kunstwerk op het plein, is nog steeds niet leesbaar. Sinds een schilderbeurt in september komt de wereldberoemde cineast uit ijmegen. De restauratie van de historische documentaires van Ivens duurde vijf jaar. Marceline Loridan-Ovens nam in Lux een eerste dvd-box in ontvangst. Want ijmegen is zo trots op Ivens.
Laten we ons diep schamen.

Goed doel

De kasteleinse ongehoorzaamheid viert hoogtij. De asbakken gaan weer op tafel. Weg met het ughe ughe rookverbod! Zo besloten vijftig Nijmeegse kasteleins maandagavond. "Wie is er tegen?" Een vrijwilliger van café de Bijstand twijfelde nog waar je vooral uit die hoek steun zou hebben verwacht. "We zijn niet tegen, maar we willen niet dat ons verdiend geld opgaat aan boetes. Dat geven we aan goede doelen", zei hij.
Kasteleins die aan goede doelen gaan geven. Want het gaat natuurlijk niet om het geld. Het wordt steeds gekker met die rooklobby die vierkant maling heeft aan niet-rokers. Al zou het Koningin Wilhelmina Fonds natuurlijk wel een heel passend en goed doel zijn.

Bart gaat voor NEC

Oké, tegen Roda was een misstap. Dat neemt niet weg dat we trots blijven op de Been Brigade. NEC is de eredivisie immers al lang ontgroeid en acteert tegenwoordig op Europees niveau - waar de vrienden uit Arnhem maar met amateurs worstelen. En iedereen in Havana lift natuurlijk mee want er is behoefte aan internationale uitstraling. Nou, iedereen... het is overdreven te zeggen dat ook onze Nijmeegse middenstand al massaal de NEC-kleuren afficheert, zoals voorgenomen. Misschien komt het nog want de stad is op dit moment in de ban van andere sport en vergeven van mannen in majo's. Nee, geen voetballers die eindelijk uit de kast komen en ook geen verdwaalde zwarte pieten van gisteren, maar hardlopers voor de Zevenheuvelenloop. Een beginnetje van wat roodgroene koorts is er wel, zo als bij deze Bakker Bart in het hartje van de stad. Kijk dat is een duidelijk spandoek: de bakker gaat er voor. Nou maar hopen dat de lieverjjes van Spurs en Udinese zich straks een beetje willen gedragen in de oudste stad van Nederland. Dan is het feestje al half gewonnen.

Wie is de Hoofdpiet?

Wat had hij daar graag zelf gestaan. Met veer op het hoofd en witte handschoenen aan. Op het Waalkade-podium, naast de burgemeester (zie het bericht 'Thom werd hele Piet' onderaan). Hij stònd er zelf. Maar dan niet in de rol van Hoofdpiet. Thom de Graaf, die vroeger droomde van een carrière op Pakjesboot 9, speelde zaterdag de burgemeester van Nijmegen. In die functie had hij de eer om zijn grote voorbeeld, Hoofdpiet, te onderscheiden met een Zilveren Waalbrugspeld. Hoofdpiet hielp Sinterklaas voor het 35ste jaar bij zijn intocht over de Waal.
Het bleef nog lang onrustig in de stad.

Sinterkerstje kom maar binnen....

De Goede Sint kwam vandaag aan in Havana. Per stoomboot en er waren duizenden kleumende kindertjes die op hem wachtten, natuurlijk. De commercie wacht echter al lang niet meer op de Goedheiligman. Het geld moet rollen en Sinterklaascadeautjes kopen we toch wel, zo leert de ervaring. En dus wordt de moderne Kerstgedachte (betalen betalen, kopen, kopen) er al weken ingeramd. De tuincentra rondom Nijmegen zijn al zeker een maand omgetoverd tot een winter-kerst-kooppaleis. Soms overigens met fraaie blikvangers, zoals deze olijfkerstboom in Malden.

Radiohead

Het gaat over weesfietsen in de stad. Fietsen die 28 dagen zonder eigenaar staan. Rare naam voor een onbeheerd rijwiel: weesfiets. Is het niet toepasselijker die term te gebruiken voor fietsen waarvan de eigenaar is gesneuveld in het steeds drukkere verkeer, vanwege een MP3-speler op? Het wordt van kwaad tot erger. 54 procent van de Nijmegenaren verplaatst zich per fiets door de stad die ook al niet overal even veilig is voor fietsers.
Maar steeds meer fietsers zijn doof voor de werkelijkheid. Ze trappen vrolijk en slingerend, soms met vier naast elkaar, rond in hun eigen gesloten wereldje waarin ze zich veilig wanen als in een tank. Vier fietsers naast elkaar met een MP3 op oogt wel heel surrealistisch, maar je ziet het dagelijks in Havana. Deze week zagen we onderweg veel bijna ongelukjes. En er was een afschuwelijk dodelijk ongeval, al weet nog niemand wat daar is fout gegaan.
Sommigen draaien hun eigen begrafenismuziek als ze door de stad fietsen. Vooral de scholieren. De jeugd heeft een fiets en een MP3, maar misschien geen toekomst. Zo, dat klonk effe lekker streng. Nu mijn MP3 zoeken, want ik fiets effe naar De Slegte, want het fietst zo lekker weg met Radiohead.

De column van Javier de Fresnos

Het maakt helemaal niets meer uit wat de oorzaak is: in Nijmegen is de verkeersellende alom aanwezig. Altijd en overal staat het vast. Een asielzoeker op de Waal­brug? Iedereen twee uur te laat op zijn werk. Nieuw asfalt op de Oranjesingel? Iedereen een uur in de file. Een bus met een lekke beveiliging? Nijmegen staat stil.
En onderwijl lanceren Jan van der Meer & co het ene zotte plan na het andere. Elektrische fietsen, nog meerWaalsprin­­ters! Niet om de files te bestrijden, maar om een alternatief te bieden ‘waarmee je de file kunt omzeilen’. Maar bij de drie ge­noemde filevoorbeelden stond deWaalsprinter ook in de file.
Dus beste Jan, hou nu eindelijk eens op met die kansloze mis­sies en stop het geld in zinnige zaken. Verander dat hele Traia­nusplein. Zorg voor doorstroming op de doorgaande wegen. Stem die verkeerslichten op elkaar af. Maak een groene golf.
Gebruik die busbaan op deWaalbrug als derde rijstrook voor het binnenkomende verkeer. En dan nog een klein puntje van orde. Een fatsoenlijke ring­weg is er niet en al jarenlang poogt Nijmegen alle oost-west verbindingen in de stad te laten verdwijnen. Zo werd recent de Postweg eenrichtingsverkeer.
Nu de Scheidingsweg eindelijk van nieuw asfalt wordt voor­zien resten nog slechts twee redelijke verbindingen: de route via het Keizer Karelplein (altijd file) of de Houtlaan. Daar hoopt het verkeer zich nu ook al weken op. Kortom, mensen kunnen de stad niet meer en niet meer uit. En van A naar B rijden binnen de stad is ook een ramp.
Moet Jan van der Meer als verantwoordelijk wethouder niet eens worden afgerekend op zijn wanbeleid?

Hosanna aan de Waal

De dagen van Havana aan de Waal zijn geteld, lijkt het. Gedonder tussen SP en PvdA – weer gesust, voor zolang het duurt – en christenen die zich warm lopen om de stad te besturen. En een PvdA die lonkt naar het CDA en andersom. Steekt Marianne van der Sloot van het CDA deze week in de gemeenteraad de loftrompet over de culturele voorzieningen in de stad, vat ze dat bijbelvast juichend samen in de kreet ‘Hosanna aan de Waal’.
Waarop vanuit de zaal ‘2010’ wordt geroepen: het jaar waarin het CDA in een nieuwe coalitie ons verlost van het kwade, amen.

Thom werd hele Piet

Jeugdherinneringen: onverwoestbaar. Vraag iemand in zijn slaap iets te neuriën en het is een hit uit zijn jonge jaren. Want wat je beleeft in de fase dat je droomt van groots en meeslepend levend als je eenmaal volwassen bent, beklijft. Dus ook dat je je ooit als gezonde Hollandse jongen in een maillot hebt gehesen.
Het is nu lastig je voor te stellen – en voor het gezag van het ambt ook beter van niet – maar Thom de Graaf was er zo een.
Muts met veer op de kop, witte handschoentjes, schoensmeer op de wangen, raar accent en een zak in de hand en dan op stap met de goedheiligman. Hij mag er nog graag over vertellen, zo trots is hij op die tijd dat hij als zwarte pietje aan boord van het stoomschip droomde ooit Hoofdpiet te zijn. Maar het liep anders. That’s life. En burgemeester, da’s ook niet gek.

Mariken moet blijven!

Er zijn van die dingen, daar moet je van afblijven. Tradities, oude gebouwen, iconen. Neem de kersttoespraak van de majesteit of het Urbi et Orbi van de paus. Ook al heb je er niets mee, zonder beide tradities smaakt die kerstboom toch minder. Als Seth Gaaikema aanbiedt de oudejaarsconference te doen omdat niemand anders wil, kan met die traditie wél worden gebroken, maar dat terzijde. Mariken van Nimwegen. Je haalt het niet in je hoofd de bekendste Nijmeegse, die ook nog eens echt iets heeft meegemaakt, uit het plaatselijke bewustzijn te schrappen. Wethouder Hannie Kunst dus wel: in het cultuurbeleid is volgens haar geen rol weggelegd voor de tijdelijk ontspoorde deerne. Nota bene de meest gefotografeerde babe van de stad. Het zal de kift wel zijn.

Lief zijn voor de buitenlandse fans

Geen ME-peloton in blauw als ontvangstcomite maar een vriendelijke opvang in een feesttent op de Grote Markt of Plein 1944. Zo wil SP-raadslid Jos van Rens het liefst de suppoters van Udinese en Tottenham Hotspur welkom heten als ze op 27 november en 18 december naar Nijmegen komen om NEC voor de UEFA-cup te ontmoeten. Lief gedacht van Jos. En naief. Vraag maar na in Sevilla, waarheen Tottenham afreisde om een potje te voetballen. Het schijnt dat de verbouwing van het McDOS-stadion wat eerder begint dan gepland. Nog een geluk dat de Britten niet komen in de derde week van februari. Dan staat er een spiegeltent op de Grote Markt. Alaaf!!!

RAF komt er aan

Als er één RAF over de dam is volgen er meer. Binnenkort dus in Nijmegen: de fanfare van de RAF. Gegarandeerd weer een uitverkocht optreden in Lux.

De column van Javier de Fresnos

Niemand wil het nieuwe Doornroosje bouwen.
De onzekere economie doet de aannemers en projectontwikkelaars pas op de plaats maken. En als zij het dan toch eens aandurven, dan doen de banken die de boel moeten (voor)financieren wel heel erg moeilijk.
Je kunt ze allemaal ook geen ongelijk geven. Op Bijsterhuizen staan tienduizenden meters bedrijfsruimten rente weg te trekken. Dat kon tot voor een paar maanden geleden, er was geld in overvloed om die leegstand te financieren. Nu niet meer en een stad als Nijmegen gaat dat merken.
Wat betreft Doornroosje wordt nu wel erg makkelijk gedaan, door ‘even’ te suggereren daar geen koopappartementen te bouwen, maar louter studentenwoningen. Misschien dat het bij dit project nog lukt, maar er staat heel wat meer op stapel waar problemen te verwachten zijn.
Om maar iets kleins te noemen, wie gaat nu zijn dure geld in het nieuwe Goffertstadion steken? Of het Waalfront? Rond de haven moeten straks enkele duizenden appartementen en dure stadswoningen komen. Zoals de zaken er nu voor staan, koopt geen hond die en dus wordt er niets gebouwd. Idem dito met het oude Pijmanterrein in het Waterkwartier. En wat te denken van de nieuwe prestigieuze zaken aan de overkant van de Waal? Wie gaat daar zijn nek uitsteken en de boel financieren?
Misschien dat de gemeente heel rap moet gaan nadenkende over de bouwplannen. Het lijkt dat er meer dan genoeg interesse is voor huurwoningen, terwijl slechts weinigen durven of kunnen kopen. Maak dan van de nood een deugd en kies voor een koerswijziging.

Paparazzia

Toe maar: een ‘razzia’. Studentenblad ANS schuwt de grote, beladen woorden niet om in een artikel de boosheid over het Nijmeegse fietsparkeerbeleid te ventileren. Dat mag, maar het is wel mooi als dat een beetje wordt onderbouwd. En dat valt niet mee. Zegt een verontwaardigde student braafjes: ‘Mijn fiets staat altijd in of naast een rek’. Naast een rek dus vaak, zodat een slechtziende er zijn nek over breekt. Wil de gemeente dus van af, maar snapt student niet.
Andere studiebol, typetje argeloos of altijd dronken. ‘Nooit geweten dat de gemeente fietsen laat verwijderen. Ik dacht dat ze allemaal waren gestolen’. Wakker worden, knul. En dan nog een verbolgen meiske dat echt geen 25 euro gaat betalen om d’r fiets terug te krijgen. ‘ Ik koop voor dat bedrag wel een andere bij een zwerver’. Drie keer raden waar die fiets vandaan komt. Vooruit: studenten mogen víer keer raden.

Er staat een paard in de stad

Rare ontmoeting op dinsdagochtend op de Gelderselaan. Hartje stad steekt er in de stromende regen ineens een paard over. Onbemand zeg maar. Gewoon in zijn eentje op weg naar de grasvelden van het oude Limos-terrein. Het beestje is onverstoorbaar, trekt zich niets aan van het verkeer.
Hoe is het afgelopen? Nog geen idee. De politie kwam maar niet opdagen. Er was ook iets erg triests te doen bij het Kolpinghuis. Dan is een grazend stadspaard even niet zo belangrijk. Later meer.

Knal!

Moet allemaal niet gekker worden. Gaat dat NEC een beetje lekker en kunnen we nu al een NEC-vuurwerkpakket bestellen.
11 spelers laten zien wat zij in huis hebben in dit zeer gevarieerde sierassortiment voor de echte vuurwerk- en NEC-liefhebber. Extra bijzonder is dat de fonteinenen en kometen in de NEC clubkleuren de meest uiteenlopende effecten laten zien!
Ergens in de Heidebloemstraat is het spul te koop, straks aan het einde van het jaar.

2 uur van A naar N

Twee uur duurde het gisteren om van A naar Nijmegen te komen. File. Lag aan de mist en iets bij Ewijk. Er is altijd wel iets bij Ewijk. Twee uur duren lang. Dan ben je zelfs blij als je de file voor de Waalbrug hebt gehaald, zeker als je benzine bijna op is. Een heerlijke namiddag was het dus. Veel gefotografeerd onderweg.
Weer eens wat anders dan steeds maar te worden geflitst.

De column van Javier de Fresnos

Rare gedachtenkronkel. Autobedrijf Bulters neemt Kroymans over en je komt uit bij koppelbazen. Koppelbazen? Jazeker.
Tot voor kort heette Kroymans nog Van Zijll. En Van Zijll werd dé Opeldealer van Nijmegen door Van den Bosch&Janssen over te nemen. Van den Bosch & Janssen werd groot aan de St. Annastraat, daar waar nu nog de Texaco-pomp gevestigd is. Van den Bosch was naast Opeldealer ook de stadsleverancier van grote Amerikanen.
Het bedrijf deed gouden zaken in de periode dat Nijmegen werd geregeerd door de koppelbazen en hun handige hulpjes, de 'Vertreters'. Die verdienden poen als water door eind jaren zeventig, begin jaren tachtig duizenden zwartwerkers (veel Engelsen) in Duitsland te stallen. Een Vertreter had al snel zo’n honderd zwartwerkers aan de gang en hield per arbeidskracht al gauw tien mark per uur over. Zwart in het handje. Dan praat je toch al snel over 8000 ouderwetse en keiharde D-marken per maand die niet op een bank gezet konden worden. Met enkele honderden Vertreters in Nijmegen rolde het zwarte geld dus rijkelijk. In de horeca, de illegale casino’s maar ook bij Van den Bosch & Janssen. De jongens wilden een knappe exclusieve auto en aan de Annastraat waren die te koop. Beroemd is het verhaal van de koppelaar die na een week al terugkwam met zijn nieuwe Amerikaan.
'De asbak is vol, heb je een nieuwe?'
Een nieuwe asbak?
'Nee, gek, een nieuwe auto natuurlijk'.
Kijk, dat waren nog eens tijden.

Dictee

Al tien jaar blijkbaar een must voor bepaalde kringen in de stad: het Nijmeegs dictee. Al jaren het gevoel dat het Nijmeegs dat daar gepropageerd wordt niet bepaald de taal is die ik dagelijks om mee heen hoor. Het daar gehanteerde Nijmeegs is een beetje boers, een beetje jaren vijftig. Wat je in ieder geval moet zeggen, het is een ernstig gekuist Nijmeegs. Luister maar eens op straat, Nijmegenaren zijn net Hagenezen; de krachttermen vliegen je om de oren!
Maar goed, het Dictee 2008 bevatte enkele storende fouten.
Stieken, betekent niet gewoon geven, maar vals spelen bij het delen van de kaarten tijdens een potje toepen bijvoorbeeld.
Knoaje is geen Nijmeegs. Het is gewoon kaaien, oftewel er tijdens je werk een zooitje van maken.
Treuzelen bij het eten zou tette moet zijn, maar dient gewoon tetteren te heten.
Het woord strijerig heeft totaal niet de betekenis van weerzinwekkend. 'Moet je weer strijen', betekent gewoon 'moet je weer discusieren?' en dan in de betekenis, 'ben je weer tegen de keer in?'
Maar goed, er was ook weer een mooi Nijmeegs woord aan de vergetelheid ontrukt: Lusepoten, oftewel lucifers.

Very Old Skool, indeed!

Het reisje van NEC-fans -met de trein- naar Rotterdam was vooral aangekondigd als een zogenaamd Old Skool-tripje. De term Old Skool behoeft enige uitleg. Voetbalfans hanteren dat begrip om te verwijzen naar 'vroeger, toen alles beter was'. In hun ogen de tijd voordat alle duels met verplichte combireizen bezocht dienden te worden, er nog geen gezinstribunes en mascottes waren en de stadions nog naar pis roken.
Typische Old Skoolzaken: Haagse fans met de eeuwige matjes in de nek, NEC-fans met zeer lange haren, Australian-kleding, reizen per trein, liedjes als 'hi-ha hondelul' (inderdaad nog zonder n) en plunderpartijen in binnensteden.
Welnu, vechten op het station hoort daar zeker ook bij. Dat waren de organisatoren van de nostalgische treinreis naar Sparta-uit effe vergeten. Slordig en pijnlijk. De rest van het seizoen dus allemaal maar weer de combi-bus in.

Historische maand

Voor NEC-fans is het zondag een bijzondere dag. Exact 25 jaar geleden stond ons cluppie in Nou Camp, voor de tweede wedstrijd tegen Barcelona. Kijk eens naar die poster, daar krijg je toch kippenvel van?
En dan beslist de gemeenteraad deze maand over de eerste stappen richting het 'vernieuwde nieuwe' Goffertstadion. Bijna een halve eeuw had Nijmegen het derde stadion van Nederland, na de Kuip en het Olympisch stadion. Tegenwoordig moet de Goffert het doen met 12.500 toeschouwers maximaal. De rij clubs met grotere onderkomens is lang: Ajax, AZ, Feyenoord, PSV, NAC, Utrecht, Heerenveen, Groningen, Vitesse, Twente, Roda JC... Kortom, NEC doet niet meer mee. Reden waarom de slimme Hansje van Delft nu alle politici oproept mee te gaan naar Moskou. Kan hij ze effe lekker in de watten leggen, zodat ze straks zorgen dat Nijmegen weer een echt stadion krijgt.

NEC naar Moskou

Hoezo klagen over een klusje aan de Oranjesingel? Onze Moskouse correspondent zond ons dit beeld, in de aanloop naar het bezoek van NEC. Reisleider Noel Vergunst kan tijdens zijn staatsbezoek aan Rusland wellicht wat ideeën opdoen voor het oplossen van fileproblemen bij ons. In Moskou doen ze het zo.

Zagen wielewielewagen

Alom wordt geklaagd en geschreven over het vele groen dat in Nijmegen verdwijnt en dan valt de Gamma-folder op de mat.
Doe-het-zelvers lezen nooit de krant. Te druk en bovendien staat het blik verf erop. Dus liefst drie pagina's vol kloofmachi¬nes, hakselaars en kettingzagen met vervaarlijke tanden. Op benzine uiteraard want zo'n elektrische is voor watjes. Genoeg power om Heumensoord binnen een week van de kaart te vegen. E wordt wat afgezaagd in onze groene stad. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de stoelpoten binnen de PvdA.

Snel scoren

Said Boutahar (zie foto) scoorde twee jaar geleden binnen twintig seconden voor N.E.C. tegen NAK. Jo Janssen scoorde woensdag sneller voor de club. Binnen 13 seconden presenteerde hij een motie waarmee NEC vijf miljoen euro rijker zou moeten worden, „omdat de club het verdient”. Waar de gemeente het geld vandaan moest halen? Ach, deed er even niet toe. Jo wilde gewoon effe scoren. Spelbreker Hans van Hooft jr. rekende JoJa voor dat zijn scoringsdrift wel om 70 euro per Nijmeegs huishouden zou gaan kosten. Hij riep hem op om met een collectebus langs de deuren te gaan. Binnenkort dus JoJa die bij u aanbelt, voor een kleine subsidie van de trots van Nijmegen. Doet ons denken aan een ouwe van Koot&Bie: Is uw tuin al winterklaar?

Forza NEC

Noël Vergunst wil wel naar Moskou. Dat is geen nieuws. Wel dat hij NEC wil nareizen. Noël is een uit-fan en was dus een beetje pissed over Hans van Delft die klaagde dat hij bij Europese uitwedstrijden naar zijn zin te weinig raadsleden had gezien.
Vergunst was nota bene naar Boekarest geweest. Ook ander GroenRoodLinkser zoals Miesjel Spruit en Bert Frings juichen voor NEC. Tegelijk zijn het ook de grootste critici als het gaat om gemeentelijke steun aan de club. Overigens wil Vergunst dat Van Delft zijn afspraken in Moskou ook nakomt en hem aan de praat gaat over de toekomst van de club. Die Noël.
Andere vaste NEC-klanten in de raad zijn overigens Jos van Rens (SP), Stijn Verbruggen (PvdA), Chantal Teunissen, Richard Preijers en Jan Toonen (CDA), Hans van Hooft sr (SP) ( junior ging vroeger ook, zo meldt hij onze speciale verslaggever, maar de jonge kinderen verhinderen dat nu). Om het medeleven met NEC aan te geven: woensdagavond tijdens de raad leek het wel of - telkens als Thom de Graaf even niet keek - de tussenstanden werden doorgegeven via de elektronische stemmachine. En Thom maar zoeken waarom het systeem faalde. Inderdaad, Bea kreeg de schuld. En JoJa, wie anders.

Kredietcrisis treft studenten

Ze hadden het al niet breed, de studenten in Nijmegen. Met de huidige kredietcrisis wordt hun situatie rondom penibel. In de Lange Hezelstraat een noodkreet van een kamerbewoner vandaag: koop mijn inboedel! Dan heb ik weer brood.

Oudste stad

Nijmegen moet die titel Oudste stad na een jaartje of vier maar weer snel teruggeven aan Maastricht. Immers, wat heeft Nijmegen de argeloze bezoekers nu te bieden, behalve een museum vol oude meuk waarvan iedereen maar moet aannemen dat het spul uit de Nijmeegse bodem komt. In de stad zelf is helemaal niets Romeins te ontwaren. Een half stukje muur bij het casino, weggepropt in de kelder. En een totaal onzichtbaar Oudste Huis van Nederland, ook al in een parkeergarage op het Josephhof. En verder doen we het met 'in het straatbeeld middels gekleurde klinkers herleefd verleden' in Oost.
Nu overkomt ons dezelfde ellende weer in Oud-West. Daar worden Romeinse wachttorens gevonden, maar die verdwijnen over twee weken weer onder de grond en nieuwe huizen. Zodat we zeker weten dat we ze de komende 100 jaar niet meer te zien krijgen. Wat nou huizen? Die kun je overal bouwen! Maar Romeinse wachttorens zijn nergens in Nederland te zien.
En het wordt straks nog erger. Dan gaan het slachthuis en de Honig plat. Nu al is zeker dat op die plaats meer gevonden kan worden dan ooit. Men vermoedt zelfs een heus amphitheater! Rome, Verona, Nijmegen!
Maar wat besluit de gemeente? Laten we maar niet gaan graven, want als we dan iets vinden hebben we een probleem. Hoezo probleem? Dan maar geen flats (sorry, appartementen) rond de Waalhaven, maar een Romeins openluchtmuseum. Daar hebben de komende generaties Nijmegenaren is alle opzichten (cultureel, historisch, economisch) veel meer aan. Nijmegenaren laat je horen!

Vlaggen!

Nijmegen moet zich profileren middels NEC. Zeker als straks Tottenham komt, dan moet Nijmegen rood-groen-zwart kleuren. City-marketing via ons cluppie. Jammer dat de verlichte geesten die dit bedenken zelf schitterden door afwezigheid in Zagreb. En jammer dat ze nooit eens om zich heen kijken. Als NEC speelt wemelt het in Nijmegen West al lang van de vlaggen. Zie hier boven de oogst van zondagmiddag een hondje uit laten in de Wolfskuil. NEC speelde bij Ajax. Binnen vijf minuten vier vlaggen in De Kuul. Tijd dat de andere stadsdelen mee gaan doen. Hup Nijmegen Oost!

Fijne auto!