De column van Javier de Fresnos

Het is natuurlijk niet makkelijk voor een gemeente: com­municeren met de inwoners van je stad. Wekelijks ploft De Brug in de bus met daarin de wettelijk ver­plichte mededelingen van onze lokale overheid. Wat er ook ge­probeerd wordt; het blijft een brij letters waar niet doorheen te komen valt. Gelukkig telt een universiteitsstad als Nijmegen nog een fiks aantal lieden van enig niveau die er hun hobby van maken om luis in de pels te spelen. De gemeente probeert natuurlijk op veel meer manieren in contact te komen met de inwoners. Zo verscheen deze maand de Nieuwsbrief WMO van december. De nieuwsbrief gaat naar alle mensen die aanspraak maken op gelden en voorzie­ningen uit de Persoongebonden Budgetten en dergelijke. Schoonmoeder is zo iemand. Zeker weten dat zij helemaal niets snapt van die nieuwsbrief. En zo zijn er dus duizenden. De nieuwsbrief van een dubbelzijdig bedrukt A-viertje bevat maar liefst twaalf nieuwsfeitjes, die zo kort, bondig en warrig worden behandeld dat ook bo­vengetekende in het geheel niet weet wat hij er mee aan moet. Te vrezen valt dus dat vrijwel niemand iets aan die nieuws­brief heeft. En dat is eigenlijk schandalig. Zo wordt in de brief gerept over ‘ berekening CAK- bijdrage’. Daarin staat een rekenvoorbeeld, dat er slechts toe leidt dat me­nig oudere nu denkt dat er een eigen bijdrage van 300 euro per maand betaald moet worden. Het dieptepunt is het volgen­de weetje uit de nieuwsbrief dat in een absoluut priegelletter­tje is opgeschreven (voor de kenners: Arial 6 punten): ‘ De oproep in de vorige nieuwsbrief aan blinden en slechtzienden leverde 12 reacties op’.
Niemand snapt iets van de nieuwsbrief WMO

Oud tuig

Opmerkelijk was wel dat onze waarzegger meer agressie op straat voorspelde. Niet door jongeren maar door ouderen. In maart van dit jaar leek het nog bewaarheid te worden ook. Op een gewone doordeweekse dag kregen op verschillende plaatsen in de stad zestigers het met elkaar aan de stok. In de wijk Heseveld sloeg een 66- jarige Nijmegenaar zijn even oude buurman in het gezicht. De verdachte zou ook met een steen naar hem gegooid hebben. Al langer zou er een conflict zijn tussen de buren over een verbouwing. Een 67-jarige man uit Oosterhout werd even later aangehouden in Oosterhout op verdenking van vernieling. Toen zijn 64-jarige buurman na herhaaldelijke verzoeken zijn coniferenhaag niet wilde snoeien nam de 67-jarige de schaar in eigen hand.
De trend van baldadige hangouderen heeft zich gelukkig niet doorgesteld anders hadden we de Mosquito opnieuw moeten inregelen, met bastonen.

Voorspellingen

Vorig jaar lieten we ons de neef van een kennis aanpraten als zogenaamd betrouwbare waarzegger. Bleek een onwaarzegger want he-le-maal niets van zijn grote voorspellingen kwam uit. Nou, eentje dan: dat er in juli veel mensen op de been zouden komen in en rond Nijmegen. Dat had ie dan goed aangevoeld. Maar dat Mario Been eruit zou vliegen bij NEC, dat Paul Depla naar Den Haag zou uitvliegen en dat Jan van der Meer hoog zou eindigen in de Top 50 van Machtige Nijmegenaren; dat was allemaal fout. Van der Meer háálde niet eens de Top 50, wat niet alleen de schuld van de waarzegger kan zijn. Paul Depla bleef in Nijmegen en de verwachting is nu dat dat nog wel even kan duren. Insiders hebben een nieuw elan gezien bij de Machtigste Nijmegenaar. Als er op dit moment burgemeestersverkiezingen zou zijn in de Waalstad dan wisten we wel naar wie de ambtsketen ging: Mario Been.
Een nieuwe waarzegger heeft zich overigens bij ons gemeld, met de aanbeveling ‘gespecialiseerd in oneven jaren’. Die zullen we dan maar op zijn blauwe ogen moeten geloven. Wat zien die in zijn glazen bol? Bea van Zijll de Jong-Lodenstein wordt ontmaskerd als heimelijk lid van D’66; Maria Martens gaat Nijmegen op de kaart zetten in Brussel; Yolanda van Veluw verklaart Malden tot een Nijmeegse wijk; Hannie Kunst wordt lijsttrekker van de PvdA en Guusje ter Horst gaat trouwen. Gaat het in 2009 alleen maar over vrouwen dan? Ja, wen d’r maar an.

Under cover

‘Dag mevrouw, weet u waar hier ergens overlast is, van een coffeeshop?’
‘Neuh, burgemeester!’
‘ Meneer, veel overlast hier, hè?’
‘Overlast? Overlast? Dacht het niet.’
‘Pffff. Hey kids, vet heftige overlast van die coffeeshop, toch?’
‘Neen, excellentie, wij hebben niets van zulks ondervonden.’
‘Goeiemorgen, veel overlast hier?’
‘Nou, journalist, nu je het vraagt: d’r hangt hier steeds een kerel met een ambtsketen hinderlijk rond die mensen lastig valt.’

Vriendendienst

Twaalf mille krijgt de lokale omroep Nijmegen 1. Kunnen ze nieuwe apparatuur mee kopen voor hun radio- en tv- uitzendingen. Met dank aan de CDA-fractie die deze week de voorzet gaf. Dat voormalig CDA-raadslid Jaap Lamers er beunt als vragensteller en christencompaan Stef de Groot er de voorzitter is, staat daar los van. Onze vlag van de Bananenrepubliek hijsen we er wel voor in top.
Wat er wel mee te maken heeft, is dat bijna alle raadsleden zijn geïnterviewd op de lokale tv-zender, aldus het CDA. Reclame heet dat, en daar betaal je voor. Voor twaalf mille alle 39 een half uur op schoot bij de STER-reporter. Een koopje!

De column van Javier de Fresnos

Nijmegen was donderdag een echte voetbalstad. Overal supporters en complete gekte na afloop. Honderden, zo niet duizenden aanhangers reden toeterend door de stad, vele kroegen liepen vol.
Niet veel mensen zullen gelukiger zijn geweest dan de nu al legendarische NEC-fan Henny Linders, eigenaar van buurtsuper Jan Linders op de Weurtseweg. Je kan niet langs zijn zaak rijden zonder te lachen. Daar heb je zicht op zijn geweldige blikvanger ‘ Maar wij hebben riefkuukskes’. En een altijd wisselde aankleding van de zaak met mega-spandoeken, NEC-vlaggen en ander fraais. Binnen in de supermarkt is het allemaal nog veel mooier. Linders verkoopt meer NEC-artikelen dan de officiële fanshop. Een fiks deel van de supermarkt wordt er door in beslag genomen.
Henny is een kleurrijk mens, vol mooie verhalen. Mooi was zijn notering in de Quote top-500. De redactie van dat blad googelde wat info over Jan Linders van de grote supermarktketen. Daarbij werd info over onze Linders per ongeluk opgepikt en in het blad gezet. Zo werd de grote Jan Linders ineens een Nijmegenaar en NEC-fan.
Natuurlijk gingen Henny en zijn zoon de voorbije maanden mee met NEC naar alle uitwedstrijden. In Moskou was het nog angstig, toen zoonlief werd overvallen. Gelukkig kwam het allemaal goed. Immers, bij talloze supportersacties spelen die van Linders een belangrijke rol. Roemrucht zijn de in eigen beheer bedachte en bedrukte T- shirts met teksten als ‘Ik rem niet voor Arnhemmers’. Ergens in de winkel ligt nog een mooie tekst te wachten om ooit gebruikt te worden bij een wedstrijd tegen Vitesse: ‘ Hullie sien sielig’. Nu al de tekst van de eeuw.

Bwob (hik)

Simpele vraag: wat is het verschil tussen rijden en besturen? Simpel antwoord: onder invloed rijden mag niet – want drank vermindert je reactie- en beoordelingsvermogen – met een borrel op besturen wel. Vandaar dat menig gemeenteraadslid deze week niet alleen een feestelijk vorkje prikte om het einde van het jaar te vieren maar daarbij ook regelmatig pendelde tussen bord en tap. ‘Santjes, jongens, daar gaat-ie.’ En daarna schoof het deels licht benevelde gezelschap – de Bewust Onbeschonken Bestuurders niet te na gesproken – andermaal aan tafel. Om te vergaderen. Over stadsbrug, parkeertarieven, armoede, de problemen bij de Keizer Karelpodia en het minimabeleid. Gezellig toch, en er vallen nooit doden bij, dus wat dan nog, als je in de discussie uit de bocht vliegt of vergeet op de rem te gaan staan?

Jaarwisselingsbrievenbusinwerpopeningverkleiningsmonteur

Het zal niet dik betalen maar met de functieomschrijving krijg je ze op een verjaardag wel stil. En dat is ook wat waard. Jaarwisselingsbrievenbusinwerpopeningverkleiningsmonteur. Maar wat gaat er in zo’n man om? Waarom de ene gleuf van die brievenbus wel en de andere niet vuurwerkwerend gemaakt? Links een zo smal streepje dat de postzegel zijn adem moet inhouden, rechts de gewone, gulzige mond die ook wel een lawinepijl lust. Wie zijn beste wensen echt meent, en bang is voor een postale knalfuif: even links voorsorteren.

De column van Javier de Fresnos

Thomas Carolus de Graaf is nu twee jaar burgemeester van Nijmegen. Tijd om eens een kleine balans op te maken. In de eerste plaats: recent zagen wij een naamgenoot van Thom, meneer Fred de Graaf, die blijkbaar burgemeester van Apeldoorn is. Hadden we nog nooit van gehoord en dat had maar beter zo kunnen blijven. Wat een rare snoeshaan. Vol vreugde hing hij een net vol penissen en borsten in een Apeldoornse boom en hij giechelde daar heel vreemd bij.
Nee, dan toch liever onze eigen De Graaf. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat wij erg tevreden zijn. De eerste Nijmeegse daad die is blijven heugen, waren de camera’s in de tunnel. Volgens Thom de Graaf volstrekt overbodig. Dat hield hij lang vol, maar inmiddels hangen er bijna twee handenvol splinternieuwe en werkende exemplaren. Daarna kwam de fietsenhok-affaire. Wat daar al dan niet gebeurde werd de burgers van deze stad nooit duidelijk. Openheid, aan Thom was het niet besteed. Recent deelde hij wat al te fluks gebiedsverboden uit aan een grote groep jongeren in Meijhorst. Foutje, kan gebeuren, hoe vervelend ook voor de betreffende jongens die aantoonbaar onterecht op die lijst stonden. Hun eigen burgemeester weigert echter botweg die fout toe te geven. En dat is een heel vervelend karaktertrekje voor een bestuurder. Hoeveel moeite en schande kost het nu om gewoon heel eerlijk tegen die jongens te zeggen: ‘ Sorry, jullie hadden niet op de lijst moeten staan’. Aardig briefje erbij, cadeaubonnetje, klaar is Thom. Dat heet het goede voorbeeld geven.
Ruiterlijk je eigen foutjes toegeven.
Als je dat niet kunt: hoe moeten de betreffende jongeren dan ooit de Nederlandse samenleving leren respecteren?

Led it snow

Geen kwaad woord over ambtenaren, tenzij ze humor gaan bedrijven. Daardoor is deze stad bijvoorbeeld opgezadeld met een gebreid groen hert. En dan nu de kerstbomen. Moeten van de gemeente zuinige diodes ( led’s) in in plaats van lampen. ‘ Wat LED je!’, is de woordspelige aansporing. Te gierig om een bureautje in te schakelen is de Dienst Lachen aan het werk gezet. Haastklus blijkbaar. Met enige verbeeldingskracht kan het zoveel sprankelender. Denk aan een kerstboom, in de sneeuw, waarin de ganse nacht diodes fonkelen, en daar is ie. ‘Leds spend the night together’.

Gesignaleerd

Sackerju! Thom de Graaf heeft een nachtje in de cel doorgebracht. Met zijn ambtsketen in de boeien. Zo’n keurige man?! Toch, dat kan gebeuren.
Net als sommige jonge mannen in Meijhorst was hij niet betrokken bij strafbare feiten, ook niet bij overlastgevend gedrag – het idee alleen al! – maar werd hij wel ‘gesignaleerd in de aanwezigheid van personen’ die het met de wet niet zo nauw nemen. Is ook niet handig om bij een rij voor de kassa aan te sluiten achter iemand die een diepvrieskip onder zijn jas heeft verstopt. Of was het een metworst? Een geurtje? Thom: ‘Geen flauw idee. Ken die vent niet. Maar regels zijn regels. Ook voor niet-Marokkanen. Dus ik ben blij met dit signaal, als burgemeester dan.

Brrrrrr

Het gaat steeds beter met deze stad. Wat zo’n beetje de loser
van de Nederlandse gemeenten was – door sportverslaggevers nog wel eens als de schlemiel aangeduid – schudt zijn imago van de eeuwige tweede, derde, vierde of laatste af. Beste Bed& Breakfast, beste kroeg, grootste evenement en meest gevarieerde winkelstad. Vanavond Udinese afgedroogd. Nijmegen zette wereldmacht Rusland al in de schaduw.
Met onverholen trots meldde wethouder Paul Depla het bij de opening van het Mariken Winterfestival. Letterlijk koud terug uit Moskou constateerde hij dat de ijsbaan op het Rode Plein in Moskou een lachertje is vergeleken bij het kunstijs op het Valkhof. Maar is dat ook zo? Mwah, oordeel zelf maar naar de foto van onze ijsbaan correspondent Oleg Vriezovdoi. Hoe dan ook, het is knap, qua ijsbaan een volk verslaan dat wodka drinkt als antivries. „Een echte winterstad”, vindt Depla Nijmegen.
Onvermijdelijk dat dat een campagne gaat opleveren. ‘De stad die niemand koud laat: Nijmegen, het Siberië van Nederland'.

Malle borden

Tsja, wat is het nou? Een woonerf of geen woonerf. Wel vaker hebben we de indruk dat er in Nijmegen een reusachtig straatbordendepot is. Een hal zo groot dat de mensen die er werken door de borden het bos niet meer zien. Een sort bordblindheid zeg maar. En dat leidt tot rare zaken, zoals hier in de Wolfskuil.

De column van Javier de Fresnos

Containers
Economisch gezien zal het best goed nieuws zijn: de uit­breiding van de containerterminal aan deWaal, bij de monding van het Maas-Waalkanaal. Of de bewoners van Nijmegen-West blij zullen zijn met de investeringen in een grotere loskade is maar de vraag.
Al jaren vreest West de komst van de nieuwe Stadsbrug. Nie­mand die precies weet wat die brug met het verkeer op de Energieweg, Waterstraat, Industrieweg en Marialaan gaat doen, maar dat het erg druk gaat worden is zeker. Volgens het Nijmegen- Oost college dat hier regeert valt de toename van de vervuiling straks best mee. Maar feit is dat de meest voorzichti­ge ramingen uitgaan van 50.000 voertuigen per etmaal over de Stadsbrug. Voertuigen die allemaal dus via genoemde wegen aan- en afgevoerd worden.
Alle mooie onderzoeken en experimenten met fijnstofbestrij­ding ten spijt zal de luchtkwaliteit in het toch al ongezonde West weer een vreselijke knauw krijgen.
En dan nu de uitbreidingsplan­nen van Binnenlandse Container Terminals Nederland aan de Waal. Volgens de berichten wor­den daar in 2009 88.000 contai­ners verwerkt. In 2020 moeten het er 230.000 zijn. Voor wie moeite heeft met rekenen even een sommetje. Als de contai­ners na het lossen allemaal via vrachtwagens worden afge­voerd, zijn er voor 88.000 containers minimaal 44.000 vracht­wagens per jaar nodig. uitgaande van twee containers per vrachtwagen. Bij 230.000 containers heb je het over minstens 115.00 vrachtwagenritten per jaar. Dat zijn dus 315 vrachtwa­gens per dag. Of 442 vrachtwagens per werkdag. Benieuwd hoe dit nu weer aan de bewoners vanWest wordt uitgelegd.

Uit het dagboek van Anna

In bad met Mr. Woo

De witte kangoeroe zit in bad. Liefdevol spoelt Nicky hem met warm water af. ‘Eens per week badder ik hem’, vertelt ze tegen de camera. ‘De modder klit aan zijn vacht en in de winter vriest dat vast. Hij zou longontsteking kunnen krijgen.’
Met een gestreepte handdoek woelt ze de kangoeroe lekker droog achter zijn oren. Mr. Woo – zo heet het beest – blijft keurig op zijn achterpoten op het badkamerkleedje staan.
Ik betrap mezelf erop dat ik met open mond zit te kijken. Animal Planet, de nieuwste ontdekking in onze UPC verrassingsdoos. De Amerikaanse Nicky lijkt bij haar volle verstand. Ze is een aantrekkelijke vrouw. Haar huis fungeert als asiel voor maffe beesten.
De kangoeroe lijkt als twee druppels water op die in Druten. Daar kwam de albino vorig jaar als een verrassing. Baby Janske stak eerste een witte poot uit de buidel, toen haar kop en op een dag huppelde ze als een spookje naast haar moeder.
‘Ik heb Mr. Woo acht maanden lang op mijn buik gedragen’, vertelt Nicky. ‘Omdat ze wit was, werd ze door haar moeder verstoten.’
Die blik! Ze houdt echt van Mr. Woo. Tranen in mijn ogen.
In Druten was de albino gewoon welkom in de buidel. Hoefde daarna nooit in bad. Toch denk ik dat Mr. Woo beter af is.
Nicky draagt hem in haar armen de trap af. In de woonkamer loopt een jonge hond. Mr. Woo moet aan hem wennen. Op hoge poten springt hij nieuwsgierig om zijn nieuwe vriendje heen. Nicky geniet. Ik begin haar te begrijpen.
De mooie vrouw laat de twee alleen. Ze wandelt naar de schuur. Het is tijd om de kerkuil uit te laten. Anders wordt die depressief.
Onbedoeld knik ik. Het is goed Nicky. Ik loop een stukje met je mee.

Bekijk ook de videocolumns van Anna

Het dak op

Noem een mooie traditie, een lokaal gebruik of iets anders leuks en een bureaucraat draait het wel de nek om. Vogeltjes vangen met een lijmstok, snoeihout en een enkele autoband verbranden in de je tuin, het mag allemaal niet meer. Zelfs zonder licht of met losse handen fietsen schijnt verboden: regel 18B, lid 2, sectie 4.
Maar nu gaan ze te ver. Net op het moment dat sinterklaas aan de bak moet heeft de gemeente een verordening ingesteld voor het werken op daken. De goede man wordt geacht voortaan een klimharnas te dragen en aangelijnd over de daken te te lopen, want op aandringen van de Partij voor de Dieren moet Amerigo beneden blijven en een sjaal dragen. Kijk niet raar op als u Pieten ziet sjouwen met steigermateriaal.
Portaal is de overtreffende trap van bureaucratie. Sint, altijd kleine zelfstandige geweest, mag alleen nog in opdracht van de corporatie naar boven, zegt een bordje aan de muren. Niet alleen moet hij een werkbriefje halen, zijn Pieten moeten ruim te voren de deuren langs om hun werkzaamheden aan te kondigen. En dan, als aan alle voorwaarden is voldaan, kan Sint wat Portaal en gemeente betreft het dak op.

Altijd winnen met Thom erbij

Noem twee verschillen tussen Zagreb-NEC en Spartak-NEC. Inderdaad, de uitslag. En...deze week was Thom de Graaf erbij, in Zagreb niet. Diens ambtsketen blikkerde in Moskou in de felle stadionlampen en daardoor geïnspireerd gingen Jhon en Lasse los. Daar durven we Vitesse onder te verwedden. Olé, Olé, Olé, die Thom, die is okee. Bij deze een basisplaats voor De Graaf.
Noem nu eens twee verschillen tussen Thom de Graaf en Willem-Alexander, u weet wel die man naast Thom de Graaf. Welnu, de verschillen: de tweede is slechts prins. En...WA kan uitgelaten hossen terwijl De Graaf na het laatste fluitsignaal woensdag al rap was verdwenen. Maar de prins herinneren we ons hupsend op een mooie zomerse dag omringd door blonde hockeybabes in nauwsluitende korte huppelrokjes. Thom debuteerde daarentegen in de stervenskou met het vooruitzicht op een kleedkamerpolonaise met bezwete medeburgers die in de verste verte niet lijken op Maud.

Uit het dagboek van Anna

Naakte Sinterklaas

Kleed Sinterklaas uit, en hij had net zo goed de paashaas kunnen zijn.
De mijter als oren.
Slimme jongens, die chocolademakers.
Ik stel me voor wie het lijf ontworpen heeft.
Een man met een grote snor in een fabriek. Hij heeft zijn eigen kamer.
Soms rent hij de ijzeren trappen af de werkhal in.
'Ik heb het!'
Het model in zijn handen. Hij houdt het omhoog.
De jongens kijken verstoord op van de lopende band.
Het lichaam van Sinterklaas heeft geen benen, maar een onderstel. Glooiend loopt de lijn door naar boven. Er wordt een hoofd gesuggereerd met een puntje erop.
De man met de snor vouwt een glimmend papiertje om het chocoladelijf in zijn hand. Opeens zien de jongens het. 'Verrek, het is Sinterklaas.'
De snor krult omhoog, het rode papiertje gaat er weer af. Een ander jasje glijdt om de chocolade. Op de rug een tekening van een mandje met paaseieren.
Een mirakel! Waar is Sinterklaas?
De wisseltruc herhaalt zich. Sint wordt de kerstman, een kabouter.
In de fabriekshal wordt geapplaudiseerd. De snor rent zijn trap weer op. Twee treden tegelijk. Hij belt zijn baas. 'Ik heb het!' De directeur wrijft in zijn handen. Ha! Nog maar één mal nodig voor alle chocoladefiguren het hele jaar door. Scheelt weer vijftig arbeidsplaatsen.
Twee maanden later staan de jongens huilend buiten. Werkloos.
Ik staar naar de naakte Sint in mijn handen. Zijn anonieme lijf ruikt heerlijk, maar ik heb geen zin meer in een hap. Hier doe ik dus niet aan mee.
Zorgvuldig kleed ik de chocopop weer aan. Het is te laat om naar de patisserie te fietsen voor een echte Sinterklaas die mensen aan het werk houdt.
Morgen dan.

Bekijk ook de videocolumns van Anna.

Wat een raar bord!
Jazeker, Nijmegen-Oost blijkt zich afgescheiden te hebben.
Blijft toch een apart wijkje. Eigen subcultuur, eigen winkelstraat, eigen cultuur, eigen voetbalclubs, eigen universiteit.
Toch is het vreemd dat ze van de ANWB zomaar een eigen bord krijgen. Als je de borden volgt, kom je dan ook bij een blauw bord waarop staat dat je nu de gemeentegrens van Nijmegen gepasseerd bent en Nijmegen-Oost inrijdt. En dan zo'n bord met '50' er op?
Geen idee, Nijmegen-Oost is absoluut onbereikbaar door de wegafsluitingen.