Sneeuw!
'Mag ik jullie even op de foto zetten?'
Ze snappen niet waarom ik dat vraag.
Ik wel.
Twee jongetjes - jaar of zes - rollen op hun rug in de sneeuw. Tussen hen in een sneeuwpop zonder hoofd.
Ik wil ook in de sneeuw spelen. Wantjes aan, muts op. Ik wil onze namen schrijven in het maagdelijke veld. Engeltjes maken door met onze armen in het wit te vliegen. Elkaar inpeperen met veel te koude sneeuw.
Maar ik ben geen zes meer. Ik ben de vrouw op de damesfiets met fietstassen. En míjn handen worden wèl koud. Omdat ze niets anders doen dan wachten op het moment.
Als ik het knopje indruk, voel ik al niks meer.
De camera - Nokia 95 - glipt door de veel te woeste beweging uit mijn handen.
Stuitert in de sneeuw en veert terug.
Vier zwarte onderdelen liggen roerloos in de witte sneeuw.
De jongetjes - en de sneeuwpop zonder hoofd - kijken geschokt.
'Hoe kan dat nou?'
'Hij viel.'
Ze staren naar de brokstukken.
'Maar sneeuw is toch zacht?'
Bekijk ook de videocolumns van Anna.
Posts
3 opmerkingen:
doe je een beetje voorzichtig met mijn batterij
Zo'n Nokia kost geloof ik 700 euri. Zijn dure fotootjes die jullie voor Havana maken! En begrijp ik dat het toestel echt kaduuk is? Of komt die foto van die jochies nog....... Maar ja, een video-column maken over de herst terwijl er sneeuwalarm wordt gegegeven geeft al aan dat de week niet goed was:)
De batterij maakt het uitstekend. Heb hem en de andere onderdelen uit de sneeuw geplukt, liefdevol afgedroogd en bij de verwarming gelegd. Puzzeltje weer gemaakt, foto's doorgestuurd. Kost veel centjes, zo'n Nokia, maar dan heb je ook wat. Daarna gebarbecued aan de klaptafel in de tuin. Sneeuwvlokken in de rose. Ik had het fout in mijn column; er kwam toch nog een mooie avond.
Een reactie posten