Voetbal op sterk water (1)
Grutjes, ik moet mijn voetbal nog afgieten!
Ik zet het glas wijn op tafel, schiet uit mijn luie balkonstoel en storm de trap af. Op het aanrecht in de keuken staat een glaasje met een voetbal ter grootte van een golfbal op sterk water. De EK-gekte heeft ook ons huis bereikt. 2,99 kostte deze hysterie.
‘Wacht 1 uur. Hierna giet u dit water voorzichtig uit het glas in de gootsteen’, staat op de verpakking. Het uur is voorbij. 21.45 geeft de ovenklok aan.
Terwijl ik me afvraag waarom ik de voetbal niet mag afgieten in de wc of in een plantenbak, doe ik netjes wat de gebruiksaanwijzing voorschrijft. Ik geloof heilig in dit soort talismannen, dus er is me veel aan gelegen het project te laten slagen.
De bedoeling is dat uit de voetbal een plantje gaat groeien. Een geluksboom. De film Sjakie en de bonenstaak staat me nog helder voor de geest. Die boom begon ook als boontje. Ik verwacht van deze levende voetbal dus een twijgje dat binnen enkele dagen door het keukenplafond priemt, zich een weg baant door het dakterras, boven het Erasmusgebouw uitstijgt en zich uiteindelijk zodanig vertakt tussen het wolkendek dat ‘onze jongens’ het gelukssymbool in Zwitserland kunnen zien.
Oranje stoot vervolgens op magische wijze door naar de finale, wint de laatste wedstrijd als door de wind gedragen en houdt het verbroederde volk nog maanden in zijn greep.
‘De bal zal nu breken binnen 12 uren’, lees ik op de verpakking.
Even rekenen. Dus als ik morgenvroeg de keuken binnen schuifel, zou er iets gebeurd kunnen zijn. Dit wordt een slapeloze nacht, dat staat vast.
De nacht voor Sinterklaas, zoiets.
(Wordt vervolgd)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten