Kroket in de uitlaat
Om half drie vannacht stopte mijn broer een kroket in de uitlaat van zijn buurmans auto. Mijn broer is 35. Hij is getrouwd, heeft een eigen zaak woont in een nieuwbouwwijk in A.
De buurman wilde eerder die avond niet helpen bij het opbouwen van de voetbalkijktent op straat.
Vandaar de snack-actie.
Vers en warm was de kroket. Kwam net uit het vet. 'Ik heb hem aangestampt met een juichstok', vertelt mijn broer terwijl hij iets heeft wat lijkt op de slappe lach. 'Zo'n piepschuimen koker met knipperende lichtjes erin.'
Een andere buurman, net twee dagen opnieuw vader, hielp mijn broer. Samen vroegen de twee Oranjesupporters zich gniffelend af wanneer de kroket de uitlaat zou verlaten. Direct na het optrekken? Of pas op de snelweg. 'Je zal er maar achter rijden en een kroket op je voorruit krijgen.'
De gefrituurde goulashworst werd vanochtend niet op de parkeerplaats aangetroffen. Grote kans dat 'ie nog een flink stuk is meegelift met de onaardige buurtbewoner.
Zelf ben ik nog ver verwijderd van de 35. Deze revanche van mijn broer – met behoorlijke kater vandaag – kan ik enorm waarderen. Stelt me gerust ook. Het leven is nog lang niet over. Vroeger haalden we met een servetje drollen van straat om die vervolgens in tuinen van dorpsgenoten te werpen. Ondertussen hard fietsend, je mocht eens betrapt worden. Kauwgom (roze) in brievenbussen plakken was ook lachen.
De voetbakijktent staat fier midden in de wijk. Ik ben deze ochtend op bezoek in A. en help mijn broer bij het wegbrengen van de lege bierflessen.
Terwijl ik de natte doos voor hem vasthoud bij de glasbak, overvalt me een groots gevoel van trots.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten